In een tijdperk gekenmerkt door rauwe lyricisme, grimmige verhalen en beats vol samples, was 90s hiphop een culturele revolutie die een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten op de muziekindustrie. De lijst met albums die in deze periode zijn uitgebracht, leest als een roll-call van hiphop royalty. Elk album biedt een unieke smaak van de dynamische wortels en evolutie van het genre. Met Dr. Dre die ‘Nuthin’ But a G Thing’ serveert, N.W.A.’s ‘Straight Outta Compton’ die sociale normen uitdaagt, en The Notorious B.I.G.’s ‘Juicy’ die ons betovert met verhalen van triomf, liet de jaren 90 de diversiteit en diepgang zien die hiphop definiëren. The Fugees brachten hun baanbrekende album ‘Fu-Gee-La’ uit, en 2pac’s ‘All Eyez On Me’ onthulde straatwaarheden en introspectieve overpeinzingen, terwijl klassiekers zoals ‘Rapper’s Delight’ anthems werden van een hele generatie.
Op deze albums streden artiesten met identiteit, ambitie, strijd en succes, waarbij ze verhalen weefden die de Afro-Amerikaanse ervaring weerspiegelden met onverbloemde eerlijkheid en een meeslepend ritme dat resoneerde bij luisteraars ver buiten de grenzen van de binnenstad. De bravoure van ‘Gangsta’s Paradise’ bestond naast het maatschappelijk commentaar van ‘Fight The Power’, net zoals de rauwe scherpte van ‘Hypnotize’ naast de soepele flows van ‘No Diggity’ stonden. Het was een tijd waarin beatmakers en woordkunstenaars samenwerkten om tracks neer te leggen die emoties opriepen en maatschappelijke structuren uitdaagden, een bewijs van de transformerende kracht van het genre.
Deze gouden tijd van hip hop werd gekenmerkt door een golf van creativiteit en rauw talent, waarbij rappers verder gingen dan alleen rijmen om de diepten van poëtische expressie te verkennen. Albums uit deze periode worden nog steeds vereerd, niet alleen als muziek, maar als culturele artefacten die een tijdperk belichamen en generaties blijven beïnvloeden.
Dus laten we beginnen. Van de uitdagende brul van Public Enemy tot de zoete klanken van Bone Thugs-n-Harmony, hier zijn de beste rapnummers uit de jaren 90 die absoluut niet mogen ontbreken in jouw afspeellijst.
66. Regulate – Warren G
Een gecertificeerde klassieker van de jaren 90 hip-hop, geen discussie mogelijk. Dit nummer blijft een voorbeeld van G-funk, een subgenre van hip-hop dat de relaxte West Coast vibes versterkte met de stethoscoop van funk-geïnspireerde geluidslandschappen. Warren G’s zijdezachte rapstijl, gecombineerd met het soulvolle gezang van Nate Dogg, creëerde een tegenstelling die het verhaal vertelde. De narratieve van het nummer, een grimmige en filmische weergave van het straatleven in Long Beach, Californië, was net zo betoverend als het pakkende refrein. In een breder perspectief was “Regulate” een essentiële mijlpaal in het definiëren van de essentie van de West Coast hip-hop, waardoor het G-funk tijdperk op de kaart werd gezet en het Death Row Records erfgoed werd versterkt. Het is niet zomaar een terugblik; het is een muzikale tijdcapsule.
65. It Was A Good Day – Ice Cube
Dit hier is een gecertificeerde klassieker, zonder discussie. Ice Cube heeft “It Was A Good Day” een andere wending gegeven en schetst een verrassend rustig beeld van South Central LA. Cube liet even zijn hardcore gangsta persona varen om ons door een dag te leiden waarin alles op zijn plek viel, zonder bendegeweld, zonder gedoe met de politie, gewoon relaxen, chillen en genieten. Die Isley Brothers sample? Pure verwennerij. Het laat zien dat zelfs de stoerste rappers hun ontspannen momenten hebben. Maar vergis je niet, het blijft straat, nog steeds echt, nog steeds Cube op zijn lyrische best.
64. Straight Outta Compton – N.W.A.
Straight Outta Compton – rauw, visceraal, onverontschuldigend. Uitgebracht in ’88 door N.W.A, is het een klassieke track rechtstreeks van de straten, ongefilterd en recht in je gezicht. Het nummer was grondnul voor gangstarap, brak de deur open en serveerde een brute weergave van het leven in Compton. De productie van Dr. Dre heeft die kenmerkende G-funk smaak, zwaar op het laag-end, legde de basis voor een trio van lyrische zwaargewichten – Ice Cube, Eazy-E en MC Ren – om vurige bars te spuwen die de wereld schokten. Het is niet alleen een lied – het is een culturele explosie die ver buiten de Westkust resoneerde. “Straight Outta Compton” was roekeloos, uitdagend en het revolutioneerde hiphop, zo niet alle populaire muziek.
63. Gin And Juice (feat. Dat Nigga Daz) – Snoop Dogg
Rechtstreeks vanuit het beukende geluidssysteem van ’93 komt “Gin And Juice,” een essentieel G-Funk-anthem van Snoop Dogg, de Doggfather zelf. Bekijk die soepele, melodische synthesizerlijnen en onmiskenbaar vette grooves die de West Coast scene definiëren, dankzij de productie van Dr. Dre. Snoop’s vertelkunst komt hier volledig tot zijn recht, met een verhaal over relaxt leven in Cali met een gangsta-twist. Met een ongeëvenaarde flow schetst hij een beeld van achtertuinbarbecues die uitgroeien tot wilde feesten, een getuigenis van zijn leven in de LBC (Long Beach, California dus). Homeboy Dat Nigga Daz springt erbij voor een couplet, en voegt zijn smaak toe aan deze smeltkroes van geluiden. Deze jam is niet alleen nippen aan gin en sap, het is nippen aan de jeugdige, gedurfde geest van 90s hiphop.
62. Hip Hop Hooray – Naughty By Nature
Yo, deze track is als het nationale volkslied voor 90s hiphop liefhebbers. Uitgebracht in ’93 op het album “19 Naughty III,” is het een viering van de rapcultuur en diende het als een baken voor de East Coast hiphop scene. Treach, Vin Rock en DJ Kay Gee’s gevoel voor pakkende, meeslepende hooks is van topklasse – er zijn weinig refreinen uit die tijd die handen in de lucht krijgen zoals “Hip Hop Hooray, ho-hey-ho.” Het combineerde inzichtelijke verzen met een gedenkwaardig refrein, waardoor er een feestelijke sfeer ontstond terwijl het trouw bleef aan zijn roots in de straat. Deze track liet zien dat Naughty by Nature massale aantrekkingskracht kon combineren met street credibility, zonder twijfel. Tot op de dag van vandaag blijft het een vast onderdeel van elke respectabele rap-afspeellijst. Rechtstreekse klassieker.
61. No Diggity – Blackstreet
Dat lage rijder volkslied dat hoofden deed meewiegen vanaf de eerste akkoorden. Met een sensuele uitstraling en een vleugje van het playa-leven, hebben Blackstreet en Dr. Dre de R&B-invloed in de hiphop opnieuw gedefinieerd met deze monsterhit uit 1996 van ‘Another Level’. De echte triomf van deze track was de onnavolgbare stem van Teddy Riley, die man bracht een gevoel van verfijning in de hiphop dat op sommige plekken ontbrak. De vlotte productie van het nummer, gecombineerd met de pakkende hook “I like the way you work it, no diggity, I got to bag it up”, is tot op de dag van vandaag onvergetelijk. Shout-out naar het Bill Withers “Grandma’s Hands” sample dat het extra ziel gaf. Veranderde het het spel? Geen twijfel mogelijk.
60. All Eyez On Me – 2Pac
Niets dan een hip-hop juweel uit de jaren 90. Het nummer geeft ons een voorproefje van die rauwe, ongefilterde West Coast vibe waar Pac om bekend stond. Van zijn onmiskenbare flow tot de perfecte productie, dit nummer had ons allemaal in de ban. 2Pac’s commentaar op roem, het leven op straat en zijn adembenemende opkomst in de hip-hop scene resoneerde met de echtheid van die tijd. Deze hit houdt zich niet in en confronteert de harde realiteit van de industrie en de maatschappij, als een testament aan 2Pac’s legendarische status. In ware Pac-stijl presenteerde hij het recht voor zijn raap, waardoor het een onmiskenbaar klassiek nummer werd van het decennium. “All Eyez On Me” blijft inderdaad de blijvende erfenis van ‘Pac benadrukken in de annalen van de geschiedenis van de hip-hop.
59. Nuthin’ But a G Thing – Snoop Dogg
Dit is een respectabele plaat die definitief was voor het G-Funk tijdperk. Deze relaxte track van Dr. Dre’s baanbrekende album “The Chronic” had een jonge en hongerige Snoop Dogg die teksten vloeiender dan zijde spuwde. Een synth-zware klapper, dit nummer was doordrenkt met de Californische zonneschijn en de straatethos, en stuurde hip hop de West Coast op. Snoop’s flow was moeiteloos glad, smeltend met Dre’s beats, en liet ons de kracht van ware samenwerking zien. Hoewel de taal ruw was, schilderde het een levendig beeld van het dagelijks leven in South Central LA. Dit nummer was een game-changer – recht vooruit – en transformeerde hip hop en liet een blijvende impact achter. Hoor het een keer, het blijft bij je. Dat is de kracht van een ‘G’ ding.
58. Who Am I (What’s My Name)? – Snoop Dogg
Ayyo, laten we naar de Dogg Pound glijden en praten over “Who Am I (What’s My Name)?” van de grote hond zelf, Snoop Doggy Dogg. Rechtstreeks van “Doggystyle”, zijn debuutalbum uit 1993, plaatste Snoop de G in G-funk met deze single. Geproduceerd door het meesterbrein, Dr. Dre, was dat West Coast-geluid net zo soepel als Californische snelwegen bij zonsopgang. Met stuiterende synthesizers, relaxte baslijn en een flow gladder dan boter op een hete zomerdag, gaf Snoop ons een anthem dat niet alleen hem als een speler definieerde, maar ook de toon zette voor hoe gangsta rap ook een feestelijke soundtrack kon zijn. Bijna drie decennia later is deze track nog steeds populair en herinnert ons eraan waarom Snoop een icoon is in de wereld van de hiphop. De hond is duidelijk in huis, snap je?
57. Hail Mary – Makaveli
Hier hebben we “Hail Mary” van Makaveli, ook wel bekend als de overleden en geweldige Tupac Shakur. Deze track verscheen in ’97, postuum, op het album “The Don Killuminati: The 7 Day Theory”. Ah, de mystiek – elk woord werd vastgelegd net voordat ‘Pac zijn vroegtijdige dood tegemoet ging. De spookachtige beat geproduceerd door Hurt-M-Badd, de profetische teksten en de duistere bijbehorende video; het bevestigde Tupac’s onsterfelijkheid in het genre. “Hail Mary” is niet zomaar een lied, het is een denderende donder die de erfenis van Makaveli weerklinkt. Puur ‘Pac – rauw, intens en genadeloos eerlijk, weigerend om de harde realiteiten van het straatleven te verbloemen. Deze track is een getuigenis van de onsterfelijke geest van een van de grootste kampioenen van de hiphop. Terzijde: niets komt in de buurt van die Outlawz feature. Puur vuur!
56. Boyz-N-The-Hood – N.W.A.
Goed, maak je klaar, terwijl we teruggaan naar 1987, toen N.W.A. seismische golven door de hiphopscene stuurde met “Boyz-N-The-Hood”. Deze track voelt rauw aan en ruw aan de randen, een ongepolijst portret van het leven in South Central LA. Eazy-E’s relaxte flow, als een maatje dat verhalen vertelt op de stoep, gaat over buurtavonturen, politieoverlast en alles daartussenin – de realiteiten van de wijk. Maar hé, het gaat niet alleen om de teksten. Dr. Dre’s beat – die trage, stuiterende, westkust synthesizer gecombineerd met een drumritme dat een hartstilstand evenaart – ondersteunt Eazy’s woordspel en creëert een geluidslandschap dat net zo ruw en onverholen straat is als de teksten. “Boyz-N-The-Hood” was meer dan een lied; het was een krachtig sociaal commentaar, een grimmige documentaire in rijmvorm. Het vertegenwoordigde niet alleen de ethos van N.W.A., het herschreef het hele hiphopverhaal. Respect.
55. Fu-Gee-La – Fugees
Fugees rechtstreeks uit ’96, “Fu-Gee-La” staat symbool voor de Fugees’ zelfverzekerde overgang van bewuste rap naar die rauwe, melodieuze mix die het geluid van de jaren 90 in hoge mate heeft beïnvloed. Pras, Lauryn Hill en Wyclef Jean creëren hun eigen plekjes op deze track, met een reggae-geïnspireerde beat als perfecte achtergrond. Alleen al de rap van Hill vereist meerdere rewind-momenten, meesterlijk in zowel stroming als tekstuele finesse. Maar laten we Jean en Pras ook niet vergeten – hun voordracht straalt een rauwe realiteit uit die contrasteert met de emotionele intensiteit van Hill. Het is een bewijs van de chemie van het trio, dat ondanks hun zeer verschillende stijlen, ze samenkomen in een symfonie van straatsymposium, pure hitte. “Fu-Gee-La” tilde de Fugees op van ondergrondse pareltjes tot hiphop-royalty en voorzag ons van een tijdloze klassieker.
54. 2 Of Amerikaz Most Wanted – 2Pac
2Pac in zijn puurste vorm, gaat bar voor bar met de D-O-double-G, Snoop Dogg. Recht vanaf Pac’s monsterlijk succesvolle dubbele album “All Eyez On Me”, is deze track een gecertificeerde klapper! Beide West Coast titanen brachten beving veroorzakende flows over een G-funk ritme dat Compton tot aan de Bay kon schudden. De lyrics waren onbeschaamd brutaal en belichaamden de outlaws die beide rappers beweerden te zijn. Nu, hoewel het misschien niet de oprechte dichter toonde die Shakur vaak was, onthulde het de onwankelbare vastberadenheid van een artiest die weigert overschaduwd te worden door zijn demonen of zijn drama. “2 Of Amerikaz Most Wanted” bevestigde 2Pac’s heerschappij in de hiphop en maakte een einde aan iedereen die zijn positie in het rapspel in twijfel trok.
53. Fuck Tha Police – N.W.A.
Het protestanthem “Fuck Tha Police” van N.W.A maakt een verpletterende indruk. Het nummer is net zo politiek geladen als een Molotovcocktail. Rechtstreeks van hun album uit 1988, “Straight Outta Compton”, is het een vastberaden, agressieve, anti-establishment uithaal vol confrontatie. Het weerspiegelde de frustraties van zwart Amerika met politiegeweld en systemische onderdrukking en werd een strijdkreet voor de ontheemden. Terwijl sommigen het zagen als een verheerlijking van geweld, begrepen echte fans de diepgaande systemische kritiek die het vertegenwoordigde. Maar ook decennia later blijft het even krachtig en relevant. Ter info: het gaat niet om het bevorderen van wetteloosheid, maar om rechtvaardigheid eisen. Een keerpunt voor de hiphopcultuur, dit nummer heeft zeker zijn strepen verdiend. Maar wees gewaarschuwd, het is niet voor angsthazen!
52. Gangsta Gangsta – N.W.A.
Blazend rechtstreeks uit Compton, N.W.A.’s “Gangsta Gangsta” is een krachtige verklaring van straatpoëzie die de gevaren van het leven in de West Coast buurten van de jaren ’80 vastlegt. Ice Cube’s ongetemde stroom gecombineerd met Dre’s dreunende beats overbruggen de kloven tussen grimmige realiteiten en hiphop fantasieën. Het is een rauwe weergave van hun wereld, waarbij elementen van storytelling worden vermengd met gangsta braggadocio. Sommige critici zouden afkeurend kunnen kijken naar de expliciete inhoud, maar er valt niet te ontkennen dat het een levendig beeld schilderde van het onderbelichte Compton. En laten we eerlijk zijn, zonder “Gangsta Gangsta”, dat naar alle waarschijnlijkheid het gangsta rap genre heeft gepionierd, zouden we vandaag de dag misschien niet de legendarische rapscene hebben die we zien. Geladen, controversieel, maar onmiskenbaar invloedrijk. Dat is “Gangsta Gangsta” voor je!
51. Ready or Not – Fugees
Deze is een rechttoe rechtaan klassieke track van het legendarische trio Wyclef, Lauryn Hill en Pras. Ze hebben dat Delfonics sample omgedraaid en er iets eigens van gemaakt, met een socio-politieke dialoog die voor die tijd enorm progressief was. De vocale performance van Lauryn Hill? Kippenvel, jongen. Haar melodische flow en rauwe lyriek zijn puur vuur, en ze spreekt over het leven in de buurt en de wereld in het algemeen. Wyclef en Pras doen het ook goed, ze voegen hun unieke stijlen toe aan het geheel. Deze track heeft de typische 90s rap boom-bap esthetiek tot in de perfectie, en herinnert ons aan een gouden tijdperk waarin hip hop draaide om verhalen vertellen en kennis verspreiden. Recht voor z’n raap, geen cap.
50. Passin’ Me By – The Pharcyde
“Passin’ Me By” van The Pharcyde: Yo, leun achterover en ontspan terwijl we een ritje maken door het geheugen met deze essentiële 90’s track. “Passin’ Me By” is het hoogtepunt van de eigenzinnige esthetiek van The Pharcyde, waarbij de kalme, met jazz doordrenkte beats samensmelten met de lyrische vaardigheden van de MC’s die de microfoon rondgeven als een hete aardappel. Ze spugen verhalen over onbeantwoorde liefde met een dosis onverschrokken eerlijkheid en een eigenzinnige flair die het klassieke alternatieve rapscene van de jaren 90 belichaamt. Het vermogen van The Pharcyde om humor en hartzeer te combineren, onderscheidt hen van de rest – hier wordt niets mooier voorgesteld, alleen echtheid verpakt in een beat die zelfs naar de huidige maatstaven grenzen verlegt. De rauwe emotie van deze track raakt je als een dreun en laat je verlangen naar meer. Slaap niet op deze track, maatjes!
49. Feel Me Flow – Naughty By Nature
Toen Naughty by Nature “Feel Me Flow” uitbracht in ’95, was het als een zomerse barbecue op vinyl. Het kwam uit hun vierde album “Poverty’s Paradise” en bracht die relaxte, goed gevoel sfeer, verpakt in Treach’s snelle rijmpjes en Vin Rock’s soepele rapstijl. Geen twijfel mogelijk, het was een essentieel nummer in het tijdperk van ’90s boom-bap. Maar hier is een kanttekening, mensen: “Feel Me Flow” was als dat smakelijke toetje na een zware maaltijd – heerlijk, maar niet helemaal de substantie die je zou verwachten van een groep die ons “O.P.P” en “Hip Hop Hooray” bracht. Dus, hoewel het zeker een feel-good anthem is, haalt het niet dezelfde hoogtepunten als hun eerdere, rauwere werk. Desalniettemin verdient het zeker een plekje op deze lijst.
48. Thuggish Ruggish Bone – Bone Thugs-N-Harmony
Nu hebben we hier een nummer dat we niet kunnen negeren. Deze track van Bone Thugs-N-Harmony van hun debuut-EP ‘Creepin on ah Come Up’ zorgde ervoor dat Cleveland in ’93 op de hiphopkaart werd gezet. De snelle, melodische harmonieuze flow van Krayzie, Layzie, Bizzy, Wish en Flesh was destijds verfrissend. Dit nummer legde de basis voor hun unieke stijl die G-funk vibes combineerde met een Midwestern twist. De teksten? Puur straatgevecht doorspekt met spirituele ondertonen, balancerend tussen zondaars en heiligen. “Thuggish Ruggish Bone” was onze kennismaking met deze ‘straatsoldaten’ en hun reis om aan de worsteling te ontsnappen. Een onmiskenbare klassieker in de annalen van de jaren 90 hiphop.
47. Me, Myself & I – Various Artists
Een definitief nummer van het baanbrekende album “3 Feet High and Rising” van De La Soul. Dit nummer veroorzaakte een sensatie in de hiphopwereld in ’89 en introduceerde ons bij De La’s unieke stijl van bewustzijn, boordevol samples. We hebben het hier niet alleen over beats, maar ook over de tekstuele inhoud – Plug One (Posdnuos), Plug Two (Dave) en Plug Three (Mase) lieten zien dat ze zich staande konden houden tegenover de hardcore tekstschrijvers van hun tijd, zonder te vervallen in geweldspraat of gangsterhouding. In plaats daarvan vierden ze individualiteit en perspectief, en moedigden ze luisteraars aan om “nee te zeggen tegen conformiteit”. Het is een gevat en introspectief nummer dat nog altijd een klassieker is in de hiphop uit de jaren 90 – als je het niet weet, dan weet je het nu!
46. Planet Rock – Afrika Bambaataa
Dit is niet zomaar een lied, het is een hele beweging samengevat in zes minuten van synth-doordrenkte glorie. Geboren in ’82, precies in het begin van het hiphoptijdperk, reed dit auditieve meesterwerk mee op de golf van Roland TR-808 drummachine-loops die vandaag de dag nog steeds indruk maken. Bambaataa heeft niet alleen geleend van Kraftwerk’s “Trans-Europe Express,” hij heeft het rechtstreeks verweven in de kern van het nummer, waarbij hij bewees dat sample-gebaseerde muziek geen diefstal is, maar een kunstvorm op zich. “Planet Rock” is niet zomaar een klassieker, het is een gamechanger, die de tektonische platen van rap heeft verschoven en het heeft geïnjecteerd met een dystopische, elektronische vurigheid die nog steeds resoneert. We hebben deze er stiekem bij gedaan, samen met een paar andere, ondanks dat het niet in de jaren ’90 is uitgebracht…. sssh!
45. Let Me Blow Ya Mind – Eve
Deze bruisende samenwerking tussen Eve en Gwen Stefani was langverwacht, twee absolute koninginnen uit uiteenlopende muziekscènes. Geproduceerd door Dr. Dre en Scott Storch, is het een meesterwerk in beheersing, met een minimalistische beat die Eve’s rauwe flow laat schijnen. Het nummer verlegde de grenzen van traditionele hiphop met invloeden van rock/pop en overbrugde op unieke wijze genres in de late jaren 90. Toch verliest Eve nooit haar wortels uit het oog, haar coupletten borrelen van dezelfde rauwe energie en straatwijze bravoure die ze bij de Ruff Ryders bracht. Laat dit gezegd zijn, Eve was hier nooit om te spelen; ze stapte de wereld van de hip-hop in om te domineren. En met “Let Me Blow Ya Mind” deed ze precies dat.
44. Rapper’s Delight – The Sugarhill Gang
Zou je geloven dat deze hit uit 1979 kwam en de eerste rap single was die de Top 40 van de Billboard Hot 100 bereikte? ‘Delight’ bracht hip hop uit de Bronx naar de buitenwijken en maakte er een wereldwijde beweging van. Big Bank Hank, Wonder Mike en Master Gee waren misschien niet zo lyrisch diepzinnig als Rakim of Nas, maar hun rijmstijl in de vorm van een kinderliedje was aanstekelijk en had een universele aantrekkingskracht. De funky baslijn, gesampled van Chic’s “Good Times”, vormde de perfecte basis voor de rappers om hun luchtige rijmpjes te spugen. Een essentieel onderdeel van elke old school rap afspeellijst. Aiight, het is geen rapnummer uit de jaren 90, maar het verdient zeker een vermelding!
43. Funky Cold Medina – Tone-Loc
Dit kwam uit in ’89, maar het is zonder twijfel een van de kenmerkende geluiden van de vroege jaren ’90 hiphop. Zie je, Medina is geen vrouw, mensen. Het is een liefdesdrankje, een vloeibaar charisma waar Tone-Loc ons over heeft geleerd. Het nummer heeft een gekke leuke verhaallijn gecombineerd met een aanstekelijke beat, man, het is als een feest verpakt in 4 minuten en 9 seconden. Echter, sommige aspecten van de songtekst, vooral over vrouwen, zijn niet goed verouderd. Terwijl we kunnen genieten van de groove en onze waardering kunnen tonen voor de plek ervan in de hiphop-geschiedenis, moeten we ook de gebreken erkennen. Geen roos zonder doornen, toch?
42. Apache (Grandmaster Flash Remix) – Various Artists
Met een ouderwetse bravoure liet Grandmaster Flash de naald op de tafel vallen, wat moeilijk te evenaren is. Hij, de gevierde peetvader van de hip hop, nam de breakbeat-klassieker “Apache” van de Incredible Bongo Band en gaf het een handige remixbehandeling. Met zijn behendige handen transformeert Flash de groove in een onweerstaanbare oproep naar de dansvloer, een homerun voor alle echte hip hop-liefhebbers. Het nummer is een energieke sonische pijl die luisteraars katapulteert naar een echte school van hip hop. Zijn remix tilt de lat hoger, met verleidelijke fragmenten van de oorspronkelijke funk-beladen baslijn, en voegt kenmerkende drumpatronen toe. Dit nummer is niet zomaar een lied; het is een kracht van de natuur in de hip hop scene. Onthoud, je luistert niet alleen naar “Apache”, je voelt het!
41. I Get Around – 2Pac
Een gecertificeerd West Coast klassieker. Deze track, met Shock G en Money-B van Digital Underground, is een vrolijke viering van Pac’s playboy levensstijl. Het sociopolitieke commentaar waar hij bekend om staat wordt aan de kant geschoven, terwijl Pac met charme als een echte speler meedoet. De productie hiervan is ook waanzinnig vet, met een beat doordrenkt van funk die de vibes van Cali uitstraalt. Maar laten we de teksten niet negeren; Pac’s bravoure en charisma zijn volledig te zien. En die hook? Puur goud. Dit is niet alleen een nummer om het publiek te laten bewegen, het is een stempel op de kaart die laat zien waar Pac heen ging.
40. Hey Ya! – Radio Mix / Club Mix – Outkast
‘Hey Ya!’ van Outkast glipt onze lijst binnen, ondanks dat het werd uitgebracht in ’00… deze track heerst met zijn aanstekelijke beat en onweerstaanbare oproep om “het te schudden zoals een Polaroidfoto”. Serieus, deze hit is zo goed dat het Andre 3000 en Big Boi de stratosfeer in heeft geschoten, voorbij het Dirty South waar zij voor stonden. Hoewel “Hey Ya!” misschien niet het rauwe karakter belichaamt dat typisch is voor jaren ’90 hiphop, past zijn genre-overstijgende, regelbrekende houding perfect bij de experimentele en grensverleggende geest van die tijd. Desalniettemin is de plaatsing ervan hier een duidelijke herinnering dat hoewel je een klapper kunt maken, je de geschiedenis niet kunt herschrijven. Deze feestverstoorder is gewoon een beetje uit de pas.
39. Ambitionz Az A Ridah – 2Pac
“Ambitionz Az A Ridah,” het openingsalvo van 2Pac’s “All Eyez on Me” (Death Row, 1996), vat de aardverschuiving samen die de iconische rapper doormaakte na zijn gevangenisstraf. 2Pac komt meer confronterend naar voren, zijn vurige geest gekanaliseerd in een meedogenloze drive die overeenkomt met het bonzende West Coast G-Funk geluid van het nummer. De track getuigt van Shakur’s lyrische bekwaamheid en onverwoestbare swagger. Zijn meedogenloze tempo, meedogenloze drums en hypnotiserende synths bieden de perfecte sonische startbaan voor Shakur’s rauwe en agressieve verzen. Temidden van de zware beats is het vooral zijn teksten die hard binnenkomen, zonder excuses blootleggend de duistere realiteiten van het straatleven. Het is een nummer dat de evolutie van 2Pac belichaamt en het staat inderdaad prominent als een hoeksteen van de jaren ’90 hiphop.
38. Gangsta’s Paradise – Coolio
Rechtstreeks vanuit het hart van Compton, beginnen we met een klassieker van de soundtrack van de film “Dangerous Minds” uit 1995. Coolio’s “Gangsta’s Paradise” is een sombere, maar meesterlijke weergave van het straatleven. Coolio’s rap, gelaagd over een sample van Stevie Wonder’s “Pastime Paradise”, creëerde een contrast tussen rauwheid en melodie die luisteraars aantrok als een magneet. Het nummer bracht Coolio naar de top van de hitlijsten en bereikte de eerste plaats op de Billboard Hot 100. Ondanks het succes wist het nummer echter nooit los te komen van zijn filmische associatie, wat mogelijk de reden is waarom het op de laatste plek van onze lijst staat. Voordat autotune en mompelrap overal op de loer lagen, was dit het rauwe, ongefilterde geluid van de straten.
37. Step into a World (Rapture’s Delight) – Boogie Down Productions
KRS-One van Boogie Down Productions knapte toen hij Blondie’s “Rapture” combineerde met zijn snoeiharde verzen. KRS-One’s lyrische meesterschap danst een waanzinnige tango met het onmiskenbare gitaarriedeltje, wat de ongelooflijke samplecapaciteiten van hiphop bewijst. Vertel een man om zijn favoriete hiphoptrack te kiezen en je zou zomaar dit knallende nummer als antwoord kunnen horen. Hoewel KRS-One vaak wordt afgeschilderd als een leraar, vergis je niet, hij kan rijmen spuien met de besten. Als je snakt naar wat oude school hiphop, verdient deze track absoluut een prominente plek op je afspeellijst.
36. Fight The Power – Public Enemy
Man, er is niets wat zo symbolisch is voor de lawaaierige, uitdagende geest van hiphop als “Fight The Power” van Public Enemy. Dit woeste volkslied is niet zomaar een nummer, het is een manifest dat rebelleert tegen maatschappelijke problemen. Chuck D, Flavor Flav en de groep leverden een genadeloze kritiek op systeemonderdrukking en riepen mensen op om die ketenen af te schudden. De song weerspiegelt de gistende spanningen in het Amerika van de late jaren ’80 en is zowel een eerbetoon aan het origineel van de Isley Brothers als een pionierswerk in het gouden tijdperk van de hiphop. Met de indrukwekkende productie van de bomb squad is het een gedurfde, bevrijdende kracht die machtsstructuren omkeert en verzet bevordert. Dit is niet zomaar muziek, dit is een revolutie!
35. The Message – Grandmaster Flash & The Furious Five
Een intrigerende draai aan het originele klassieke nummer van Grandmaster Flash en The Furious Five. Uitgebracht in de jaren 90, behoudt deze versie de ambitie om de waarheid te vertellen, met krachtige teksten die de essentie van het stadsleven op een rauwe, compromisloze manier blootleggen. De heropname blijft trouw aan de oorspronkelijke donderende beat en kenmerkende rijmpjes, maar brengt een frisse touch met strakkere productiewaarden. Het is een essentieel aspect van de evolutie van hiphop, een testament van de veerkracht van het genre en zijn vermogen om zich aan te passen en opnieuw op te laden. Hoewel het niet zo vereerd wordt als het origineel, zou elke hiphopfan je nog steeds zeggen: “het is soms net een jungle, het laat me me afvragen hoe ik niet ten onder ga”.
34. La-Di-Da-Di – Slick Rick
In deze opsomming van de beste 90’s hip-hop nummers hebben we de klassieker van Slick Rick, “La-Di-Da-Di”. Een juweeltje van weleer dat ons liet zien hoe verhalen verteld moeten worden in een hip-hop track. Dit nummer, met zijn iconische refrein “La-Di-Da-Di, we houden van feesten”, heeft niet alleen geleid tot talloze samples en remakes – nee meneer, het heeft rechtstreeks generaties MC’s beïnvloed. Slick Rick, met zijn unieke, relaxte manier van rappen en levendige, eigenzinnige vertelstijl, bewees dat hip-hop niet alleen over de harde straten gaat, maar ook een speeltuin kan zijn voor verhalen en fantasieën. Dat is pas cool!
33. Paid In Full – Eric B. & Rakim
Het is niet zomaar een liedje, het was een beweging, deze track is een hoeksteen in de opbouw van de gouden tijd van hip hop, met Rakim’s relaxte maar ingewikkelde flow over Eric B.’s soulvolle, James Brown-geïnspireerde beat die perfect tussenbeide komt. Rakim’s teksten zijn een testament van ambitie en hard werken, en bieden een rauw inzicht in het streven naar rijkdom. Het refrein, “denken aan een meesterplan, want er zit niets anders dan zweet in mijn handen”, werd een anthem voor de strijd, het harde werken en de uiteindelijke vooruitgang in het leven in de binnenstad. Geen twijfel mogelijk, “Paid in Full” is hip hop in zijn puurste vorm. Het is het blauwdruk, geliefd!
32. The Message – Extended Version – Grandmaster Flash & The Furious Five
Grandmaster Flash & The Furious Five is een hoeksteen in het hip-hop rijk, zonder twijfel. Deze uitgebreide versie is een levend getuigenis van hoe rap evolueerde om de meest harde maatschappelijke realiteiten weer te geven. The Furious Five en Melle Mel droegen teksten uit die eerder deden denken aan een ruwe sociale commentaar dan aan een catchy clubnummer. Het dystopische ’80s Bronx verhaal was ongecensureerd en onverontschuldigend, rijmend door de jaren ’80 en ’90 heen. Het “don’t push me ’cause I’m close to tha edge, I’m trying not to lose my head” refrein is op zichzelf iconisch, waarmee de innerlijke stadsangst en kwetsbare mentale toestand onderstreept wordt. Het is allesbehalve een vrolijk feestnummer, maar in zijn directe weergave van het straatleven is het een meesterwerk in storytelling dat de toon zette voor bewuste rap.
31. It’s Like That – Run–D.M.C.
De game-changers, Run-DMC, verklaarden simpelweg: “Zo is het, en zo is het”. Een andere baanbrekende release uit 1983, die vooruit liep op zijn tijd, herschreef het hiphop-landschap en reed een weg naar de rapcultuur van de jaren 90 met zijn rauwe energie en sociale commentaar. Zonder terughoudendheid dropten Run, DMC en Jam Master Jay waarheden, sprekend over de harde realiteiten van het stadsleven. Ze lieten de disco- en funk-invloeden die destijds prevaleerden in de hiphop achter zich en omarmden in plaats daarvan een onversierde, uitgeklede stijl rechtstreeks uit de straten. Geen extravagante hooks, geen franjes – alleen harde beats en aangrijpende rijmschema’s. De invloed van dit nummer is onbetwistbaar en zette het podium voor een nieuw tijdperk van hiphop gedreven door oprechtheid en authenticiteit.
30. Bow Down – Westside Connection
Het trio van Ice Cube, WC en Mack 10 omvat echt die onverontschuldigende 90s gangsta rap vibe. Dit was de West Coast die haar claim legde, aankondiging deed aan de rest van de Hip Hop wereld, respect eiste – geen beleefd verzoek, het was een eis “Buig neer”. De productie van het nummer, strak en hard-hittings, soort van zoals de soundtrack van een Michael Mann film bij een drive-by, maakt integraal deel uit van het pakket. Vooral Ice Cube’s couplet draagt dat zelfverzekerde zwaargewicht swagger, verbaal duellerend met iedere mogelijke rivaal die durft op te staan. Ja, het machogedrag kan wat zwaar overkomen, maar je moet de context in gedachten houden, de rivaliteit in het midden van de jaren 90, het conflict tussen de East Coast en West Coast, dit was een voorstegelederen anthem. Als een bevestiging van regionale dominantie was “Buig neer” ronduit seismisch.
29. Let Me Clear My Throat – DJ Kool
Dit is niet zomaar een gewone hip hop track, het is een wilde mix van rauwe energie, interactie met het publiek en perfect gesamplede old-school funk. Kool had het unieke talent om zijn live optredens te transformeren tot studio magie en deze track is het levende bewijs daarvan. Door Go-Go beats die bekend zijn in het DMV-gebied te combineren met een James Brown funk basis, levert Kool een meezingende klassieker die nog steeds resoneert met zijn aanstekelijke energie. Dit nummer speelt een belangrijke rol in de overgangsperiode tussen de gouden era van boom-bap en de opkomende feestgerichte anthems van de late jaren 90. Het herinnert ons eraan nooit de kracht van een enthousiast publiek, een behendige emcee en een funky beat te onderschatten. De perfecte formule voor hip hop euforie.
28. People Everyday – Metamorphosis Mix – Arrested Development
Terwijl je door de jaren ’90 hiphopscene rolt, kun je deze knaller van Arrested Development niet missen. Oh jongens, deze track is een echte klassieker waar je je hoofd op laat knikken. Het draait allemaal om die relaxte groove, waarbij de zang je meeneemt op een metaforische reis over de zwarte ervaring in Amerika. Speech’s teksten bieden een aangrijpend verhaal, doorspekt met sociale commentaar dat zich uitspreekt tegen de labels en stereotypes waar men mee te maken heeft. En die pakkende hook, die een sample is van Sly & the Family Stone’s ‘Everyday People’, bevestigt de status van dit nummer als een tijdloos hiphop-anthem. Het is niet alleen een hit, het is een bewijs van de kracht van hiphop om een stem te geven aan de stemlozen. Ontspannen maar toch prikkelend, ‘People Everyday’ brengt een broodnodig bewustzijn in het rapspel.”
27. Ruff Ryders’ Anthem – Re-Recorded – DMX
Toen DMX deze teksten blafte, was er geen twijfel dat de MC uit Yonkers hier was om het spel te verstoren. Opkomend als een krachtpatser in het tijdperk na Biggie en Pac, voegde DMX’s rauwe, grimmige straatverhalen en woeste gegrom een nieuwe laag toe aan de hiphop uit de jaren 90. De track, met zijn dreunende, door synthesizers gedreven hook van een jonge Swizz Beatz, vestigde de Ruff Ryders collectief nog meer als een hiphop krachtpatser. De opnieuw opgenomen versie verliest niets van de razernij van het origineel en levert een maagomdraaiende mix van duistere, meedogenloze energie en schrijnende realiteit. Dit was niet zomaar een lied, het was een oorlogskreet en markeerde DMX als een van de meest kenmerkende stemmen binnen de hiphop. DMX blafte niet alleen, hij beet.
26. Shake Ya Ass (feat. Pharrell Williams) – Mystikal
Er bestaat geen twijfel dat Mystikal’s “Shake Ya Ass” ervoor zorgde dat de jeugd van de jaren ’90 lekker uit hun dak ging op de dansvloer. Met zijn aanstekelijke ritme en bounce, versterkt door Pharrell’s kenmerkende Neptunes beat, voelde het als een anthem dat op zichzelf een feestje was. Maar kijk iets verder en je zult meer vinden dan alleen een dansnummer. Het was Mystikal’s grommende, bijna rauwe levering die hem onderscheidde van zijn collega’s, een blauwdruk die hij later zou uitbreiden. Of je het nu leuk vond of niet, dit nummer was een belangrijke speler bij het inluiden van het tijdperk van de New South in de hiphop.
25. Express Yourself – Remix – N.W.A.
“Express Yourself – Remix” van N.W.A. brak zonder twijfel met het traditionele patroon. Het is een oude school knaller die een flinke dosis maatschappijkritiek bevatte. Het publiek was meestal tegen N.W.A vanwege hun op straat gerichte, vaak gewelddadige teksten. Maar hey, deze track draaide dat script om met een boodschap over vrijheid van meningsuiting en individualiteit. Over een funky, messingzware beat die doet denken aan de funkadelische vibes, nam Dr. Dre de leiding op de microfoon, een ongebruikelijke zet gezien zijn hoofdzakelijk op productie gerichte rol. Ondanks de positieve boodschap straalde het nog steeds die typische uitdagende N.W.A-houding uit. Het bezit misschien niet het rauwe lyrische inzicht van ‘Straight Outta Compton’ of het agressieve protest van ‘Fuck tha Police’, maar het is nog steeds een essentieel onderdeel van het roemrijke yet controversiële erfgoed van N.W.A.
24. N.Y. State of Mind – Nas
“N.Y. State of Mind” van Nas’s debuutalbum “Illmatic” uit 1994 is gewoonweg geweldig. Dit is niet zomaar een gedurfde bewering, het is een feit! Dit nummer is een blauwdruk in verhalen vertellen, waarbij Nas met zijn teksten een beeld schetst van zijn harde, misdaad-doordrenkte New Yorkse omgeving. De donkere en ruige productie van DJ Premier vormt het decor voor een van de meest levendige verhalen in de geschiedenis van de hiphop. Met zinnen als, “Ik slaap nooit, want slaap is de neef van de dood,” is Nas’s weergave van de harde realiteit van het straatleven even poëtisch als angstaanjagend. Een baanbrekend meesterwerk, “N.Y. State of Mind” heeft Nas gevestigd als een geniale tekstschrijver en blijft tot op de dag van vandaag een referentiepunt voor bewuste rap.
23. Gravel Pit (feat. RZA, Method Man, Ghostface Killah, Raekwon & U-God) – Wu-Tang Clan
Het iconische collectief uit Staten Island zorgde voor een seismische verschuiving in het geluidslandschap van de rap in de jaren 90. Uitgebracht in het catastrofale jaar 2000, is dit nummer een gedaanteverwisselaar! Het combineert traditionele rap-elementen met een ouderwetse kung fu-vibe, gelaagd over een betoverende synthlijn. De Supreme Necklace Rap King van Wu, RZA, dirigeert dit sonische orkest met meesterschap, terwijl Method Man, Ghostface Killah, Raekwon en U-God onvermoeibare bars brengen. Deze melodie baande de weg voor de ongebruikelijke, innovatieve stijl van de Clan die meer leek op een ontmoeting tussen Shaolin en Marvel Comics dan South Bronx. Een knaller die ons herinnert aan het vermogen van het genre tot evolutie en experiment. “Gravel Pit” – waar de rauwe rauwheid van hiphop samenvloeit met de glinsterende toekomst.
22. It Takes Two – Rob Base & DJ EZ Rock
In 1988 uitgebracht, stappen we terug naar de tijd toen Hip Hop nog een jonge hond was. Ongetwijfeld symboliseert dit nummer de syncopatie van hip hop en dans, met een bonkende beat gesampled van Lyn Collins’ “Think (About It)”. Laten we eerlijk zijn, de tekstkwaliteit is niet Pulitzer-waardig, maar de aanstekelijke beat en brutaal gevierde puur plezier zorgden ervoor dat mensen opstonden en van hun stoelen af gingen. Ze zetten de wereld niet in vuur en vlam met verraderlijke woordspelingen of activistische rijmpjes, maar vertegenwoordigden het leuke, feestelijke element van hip hop. Dit nummer zal voor altijd schallen tijdens barbecues, buurtfeesten en knalfuiven, en bewijst dat soms eenvoud het hardst aankomt.
21. How I Could Just Kill a Man – Cypress Hill
Het beruchte nummer “How I Could Just Kill a Man” van Cypress Hill’s gelijknamige album uit 1991 introduceerde de wereld aan hun rokerige, latent gewelddadige vorm van hiphop. B-Real’s nasale levering en DJ Muggs’ funky, bass-droppende beats creëerden een aanstekelijke muzikale combinatie die zowel de straten als de buitenwijken boeide. Het nummer dook in de smeulende frustraties van het leven in de wijk – een rauwe realiteitscheck die niet terugschrok voor gewelddadige impulsen. Ondanks dat het opkwam tijdens een tijd waarin gangsta rap bloeide, wist dit nummer op zichzelf te staan, en benadrukte met een aardbevende uitroepteken dat Cypress Hill een kracht was waarmee rekening gehouden moest worden.
20. Summertime – DJ Jazzy Jeff & The Fresh Prince
“Summertime” van DJ Jazzy Jeff & The Fresh Prince is meer dan alleen maar een liedje, jullie – het is een ethiek. Uitgebracht in 1991, heeft deze hit de zorgeloze geest van het seizoen gevangen, waardoor het een tijdloze klassieker is geworden. Je kunt niet ontkennen dat de jonge Will Smith, ook wel bekend als The Fresh Prince, moeiteloos om jazzsamples heen danst en zweeft met zijn soepele flow. Man, wanneer hij “Hier is de groove iets getransformeerd / Gewoon een kleine afwijking van de norm” spit, voel je het in je ziel. En laten we DJ Jazzy Jeff niet vergeten, die de vibes achter de draaitafels laat draaien en zorgt voor die relaxte, laid-back beat. Dit nummer blijft niet alleen een vaste waarde in ’90s hip hop, maar ook in het bredere culturele geheugen van het seizoen zelf. Als dit niet het themalied voor de zomer is, dan weet ik het niet meer.
19. The Message – Nas
Ayo, hip hop liefhebbers. Laten we het hebben over de interpretatie van Nas van “The Message”. Het is niet elke dag dat je een dwarsdenker hoort die in de voetsporen treedt van Grandmaster Flash en The Furious Five. Maar Nas? Deze emcee uit Queensbridge heeft het goed gedaan – hij heeft het verhaal omgedraaid om zijn eigen worstelingen en prestaties te benadrukken. Geen mooi aangeklede waarheden hier, alleen rauwe uitspraken over het straatleven. Het nummer vliegt met Nas’s prikkelende teksten en jazzy, hypnotiserende loops. Maar laten we eerlijk zijn, het heeft niet dezelfde revolutionaire moed die het originele “The Message” tot een hoeksteen in de hiphop maakte. Toch, respect voor Nas omdat hij een extra laag toevoegt aan een iconisch hiphopverhaal. Zijn versie biedt een frisse kijk op de worstelingen in de betonnen jungle, en blijft authentiek. Hiphop had dit nodig.
18. Runnin’ – The Pharcyde
Een getuigenis van het vermogen van het genre om hartstochtelijke introspectie te combineren met lyrische behendigheid. Afkomstig van hun klassieker uit ’95, “Labcabincalifornia,” is het een nummer dat hun persoonlijke gevecht met tegenslagen ontleedt, versterkt door J Dilla’s geniale beat flip van Stan Getz’s “Saudade Vem Correndo.” Het is de worsteling en groei samengevat in een sonische vertelling die rauwe menselijke ervaring vastlegt. Ze maken ze niet meer zoals vroeger! Het collectief van de West Coast schilderde een meesterwerk waar elke gerijmde regel diende als een penseelstreek op een doek dat hun reis om aan de eeuwige jacht van het leven te ontsnappen afbeeldt. “Runnin'” was de hip hop uit de jaren ’90 die een diepere, meer introspectieve wending nam – en het was verdomd goed.
17. Ghetto Supastar (That is What You Are) (feat. Ol’ Dirty Bastard & Mýa) – Pras
Een schitterende edelsteen in de geschiedenis van de hiphop. Uitgebracht in ’98, was deze samenwerking het geesteskind van Fugees lid Pras, met een spontane vers van de overleden excentrieke genie Ol’ Dirty Bastard en vocals van Mýa. Het nummer was een cruciaal onderdeel van de soundtrack voor de politieke film “Bulworth,” en man, versterkte het de sfeer van de film. Pras’ vers is een lyrische finesse, terwijl ODB’s ongefilterde levering een rauw randje toevoegde. Mýa’s soepele zang op de hook was de kers op de taart van deze hiphop. Door elementen van pop en hiphop te combineren, voegde het nummer een vleugje mainstream aantrekkingskracht toe aan de rauwe realiteit van het ghetto leven. Ontspannen maar bewust, “Ghetto Supastar” is de briljantie van de jaren ’90 op zijn best.
16. Intergalactic – Remastered 2009 – Beastie Boys
Deze track bevestigt de positie van de Beastie Boys in de geschiedenis van de hiphop, door oude school rapstijlen te mengen met futuristische geluiden als geen ander. De track, rechtstreeks van hun album ‘Hello Nasty,’ barst van excentrieke teksten en een hook die in je hoofd blijft hangen als een pakkend poprefrein. De Beasties laten gedurende de hele track hun ruimtelijke, ongekende persona zien, waardoor er frisse dynamiek ontstaat in de hiphopscene van de jaren 90. Dit baanbrekende nummer katapulteerde het trio naar de top van de hitlijsten, en bewees dat rap zijn spieren kon laten zien en een interstellaire reis kon maken, terwijl het zijn ritmische roots behield. Als het om nummers gaat, mijn vrienden, ligt deze al lichtjaren voor.
15. It’s Tricky – Run–D.M.C.
Dit werd gedropt in ’86 en was een keerpunt voor de cultuur dat doorklonk in de rapscene van de jaren ’90, en “King of Rock” en “Walk This Way” hadden al laten zien dat Run-DMC niet alleen grenzen doorbrak – ze verpletterden ze. Toen kwam “It’s Tricky”, een brutale, gedurfde track van “Raising Hell”, waarbij braggadocio rap werd geweven over die geweldige Knack “My Sharona” sample. Het is een speelse steek naar de complexiteit van het behouden van authenticiteit in de schijnwerpers, een strijd die nog steeds weerklinkt in de cultuur van vandaag – het behouden van de balans tussen je roots en de verleiding van de machtige dollar. De track is het onomstotelijke bewijs van de onmiskenbare invloed van het trio op de ontwikkeling van hiphop. Man, ze waren niet alleen rappers, ze waren trendsetters, die een weg creëerden voor het genre om de mainstream in te stappen.
14. If I Ruled the World (Imagine That) – Nas
Een politieke verklaring die sluwe vermomd is als een luchtig zomerlied. Nas, de poëtische profeet uit Queensbridge, sloeg in ’96 de handen ineen met Lauryn Hill van de Fugees om deze parel te creëren. Het nummer komt van zijn album “It Was Written” en combineert Nas’ rauwe lyriek met de soulvolle melodieën van Lauryn, waarbij het bewustzijn van de jaren ’90 hip hop wordt belichaamd, wat vaak over het hoofd wordt gezien. Nas stelt zich een wereld voor zonder het systematische onderdrukking waarmee gemarginaliseerde gemeenschappen worden geconfronteerd, om daarmee een blauwdruk te creëren voor de utopie die hij zou bouwen als hij de macht had. Het kan niet ontkend worden: dit nummer is niet zomaar een hip hop lied; het is een levendig manifest voor een betere toekomst.
13. Survival of the Fittest – Mobb Deep
Veteren je Timbs en doe je kogelvrije vest om, want we stappen de beruchte era van Queensbridge binnen. “Survival of the Fittest” is een rauw bewijs van Mobb Deep’s vaardigheid om sfeervolle, meeslepende verhalen te creëren over het leven op straat. Deze knaller uit ’95 van hun kritisch geprezen album ‘The Infamous’ liet hoofden knikken en oren spitsen in heel New York. Aangedreven door Havoc’s sombere, spookachtige beats en Prodigy’s ijzige rijmpjes over de realiteit van hun jungle, verstevigde deze track hun plaats in de top van de Oostkust rapscene van de jaren 90. De opmerkelijke combinatie van Havoc’s productietalent en Prodigy’s lyrische gif bracht een paradigma-veranderend anthem voort voor alle hood-soldaten die proberen te overleven in hun betonnen jungles.
12. Check Yo Self – Remix – Ice Cube
Een uitstekend nummer uit Ice Cube’s catalogus, jongen. Het heeft de West Coast G-Funk die Cube op gang bracht als soloartiest, waarin nep gangsters gewaarschuwd worden voor de gevolgen van hun daden. Met een sample van “They Want EFX” van Das EFX, raakt het nummer je met een aanstekelijke beat die iedereen uitnodigt om mee te knikken. Cube komt goed voor de dag met zijn kenmerkende harde bars die schaduw werpen en straatrealiteiten vieren. De remix, geproduceerd door DJ Pooh, gaat een stapje verder met een geweldige baslijn en strakke cuts. Een klassiek nummer dat de tough-talking, op realiteit gebaseerde gangsta rap van de jaren 90 definieert. Doe niet alsof, fam, als je nieuw bent in het spel, is dit nummer een goed startpunt.
11. I’ll Be Missing You (feat. Faith Evans & 112) – Diddy
Puff Daddy, Faith Evans & 112… oh mijn… snap je? Soms gaat hip hop niet alleen over de boom-bap, het gaat erom emotie uit te drukken in zijn rauwste vorm. En niemand deed dat beter dan Puff Daddy, Faith Evans en 112 met “I’ll Be Missing You.” Een eerbetoon aan de gevallen soldaat: de onvervangbare Notorious B.I.G. Puff Daddy’s couplet viel als tranen op de microfoon en Faith Evans verzorgde de hook zo rauw dat het je hart pijnigt. Dit nummer is een monumentaal voorbeeld van de diepgang die 90s hip hop kon bereiken, waarop fans een dieper niveau raakten dan bij een gemiddelde clubhit. Het is niet het ruigste hip hopnummer, maar de emotionele resonantie ervan is onmiskenbaar.
10. Can I Kick It? – A Tribe Called Quest
“Kan ik ermee slagen?” is een juweeltje, daar bestaat geen twijfel over. A Tribe Called Quest dropte deze plaat in ’90 en veroorzaakte golven in de hiphopscene. Het is de perfecte fusie van jazz en hiphop, en getuigt van Tribe’s vooruitstrevende visie. Door gebruik te maken van het sample van Lou Reed’s ‘Walk on the Wild Side’, lieten ze zien dat ze moeiteloos verschillende muzikale invloeden kunnen combineren. Maar het draait niet alleen om de beats – de teksten zijn een opeenvolging van moeiteloze coolness, van de kenmerkende oproep en reactie van de titel tot de vaardige verzen. Hoewel het niet het hardste nummer is, symboliseert “Kan ik ermee slagen?” Tribe’s relaxte, intellectueel stimulerende vibe. Het is een klassieker – geen discussie.
9. Still Not a Player (feat. Joe) – Radio Version – Big Pun
Een steenkoude klassieker van de overleden, nog-grotere-dan-grote Big Pun. Deze radioversie, met Joe, was een monumentale statement in het rapspel toen het in ’98 de radiogolven raakte. Het combineert Pun’s ingewikkelde rijmschema’s en onbezorgde, onverschrokken houding met Joe’s soepele, boterachtige vocalen. Het was een radiovriendelijke knaller die nog steeds serieuze street cred had. Het is een voorbeeld bij uitstek van een MC op zijn hoogtepunt, die speelse zelfverheerlijking en onbeschaamde charisma toont. Hoewel Big Pun ons te vroeg heeft verlaten, blijft deze samenwerking een solide getuigenis van zijn unieke stijl en onvervangbaar talent. Een essentieel nummer uit het gouden tijdperk van de late jaren ’90.
8. No Sleep Till Brooklyn – Beastie Boys
Een harde ode aan het meest bevolkte stadsdeel van New York, met een voortdurend en meedogenloos gitaarriff van Slayer’s Kerry King. De Beastie Boys combineerden de woestheid van punkrock met de lyriek van hiphop om een geluid te creëren dat ronduit revolutionair was. De rauwe energie en aantrekkingskracht van deze samenwerking belichaamden de rebelse geest van de hiphopscene in de jaren 90, waarbij grenzen werden verlegd en genres werden doorbroken met enthousiasme. Of je nu een hiphopfan bent of een metalliefhebber, “No Sleep Till Brooklyn” herinnert ons aan een tijd waarin deze twee ogenschijnlijk verschillende werelden verenigd werden onder de genre-overstijgende vlag van de Beastie Boys.
7. I Got 5 On It – Luniz
Oké, dus check het: “I Got 5 On It” van Luniz, deze track hier is een authentieke klassieker! Gemaakt in ’95, brachten Luniz deze parel uit op hun album “Operation Stackola” en veroverden ze de radiogolven. Dit duo uit Oakland, Yukmouth en Numskull, speelden geen spelletjes en vertelden verhalen over het leven op straat over een waanzinnig lekkere beat, gesampled van Club Nouveau’s “Why You Treat Me So Bad”. De hook? Aanstekelijker dan een verkoudheid, gozer. En laten we eerlijk zijn, we weten allemaal waar die ‘5’ voor staat. Meer dan alleen een wiet-anthem, sprak het boekdelen over de sociale en economische realiteit in de ‘hood. “I Got 5 On It” is niet zomaar een liedje, het is een cultureel moment en blijft een essentieel stukje van die ’90s hip hop taart. Vuurwerk!
6. Mo Money Mo Problems (feat. Puff Daddy & Mase) – 2014 Remaster – The Notorious B.I.G.
Deze gezamenlijke hier is pure, onvervalste ’90s hiphopgoud. Een hit van Biggie’s “Life After Death”, “Mo Money Mo Problems” vat de paradox van succes samen die de carrière van de Oostkust raplegende definieerde. Met een hook die nog lang nadat het nummer is afgelopen in je oren blijft hangen, gaan Mase en Puff Daddy couplet na couplet met de inmiddels overleden, geweldige Notorious B.I.G. In ware Bad Boy-stijl gebruikt het nummer een sample van Diana Ross’s “I’m Coming Out” voor de beat, een verraderlijk oorwurmpje dat zowel speels als aangrijpend is. Zelfs in de geremasterde versie raken Biggie’s coupletten met dezelfde felheid en complexiteit, en herinneren ons eraan waarom hij gekroond werd tot koning. Onfeilbaar is het een cruciaal onderdeel van de gouden tijd van de hiphop.
5. Juicy – The Notorious B.I.G.
Een klassieker van The Notorious B.I.G., is gemakkelijk een van de bepalende nummers van de ’90s hip hop. Biggie’s zijdezachte stroom over een vloeiende sample van Mtume geeft ons een levendige weergave van zijn rags-to-riches verhaal en vangt de essentie van hip hop als aspiratiemuziek. Het nummer resoneerde diep in het hart van de stedelijke straten en bracht Biggie’s stem naar het wereldwijde podium. Zijn beheersing van verhalen vertellen laat zien waarom hij wordt beschouwd als een van de grootste tekstschrijvers aller tijden. Zijn voortdurend commentaar op de sociaal-economische problemen waarmee Afro-Amerikanen worden geconfronteerd, in combinatie met zijn ambitie en bravoure, maakt van “Juicy” een essentieel hiphop-anthem. Recht voor z’n raap, dit nummer is synoniem met Biggie’s nalatenschap.
4. C.R.E.A.M. (Cash Rules Everything Around Me) (feat. Method Man, Raekwon, Inspectah Deck & Buddha Monk) – Wu-Tang Clan
“C.R.E.A.M. (Cash Rules Everything Around Me)” van de Wu-Tang Clan is niet zomaar een lied, het is een echte zegen, een volkslied – een statement. Deze track werd uitgebracht in ’94 en het veranderde het hele spel, met ongefilterde straat-hustle in versvorm. Geniaal van de beste rappers uit Shaolin: Method Man op de hook en krachtige coupletten van Raekwon en Inspectah Deck die de rauwe grimmigheid van de ghetto belichamen. De sterke, uitgeklede beat is RZA’s eigen creatie, en echoot nog steeds binnen de hiphopcultuur. Laten we ook niet Buddha Monk vergeten, die met zijn spookachtige achtergrondstemmen een wanhopige sfeer toevoegt. Deze essentiële Wu-Tang uiting is een schrijnend verslag van de strijd om te overleven in de stad, en toont hoe de jacht op geld alles domineert. Als er ooit een soundtrack was voor ambitie in achterstandswijken, dan is dit het, fam.
3. Return of the Mack – Mark Morrison
Deze soepele hit verscheen in 1996 en vereeuwigde Morrison voor altijd in de wereld van de jaren 90 hiphop. De algehele sfeer is subtiel maar onweerstaanbaar catchy, waarbij R&B ritmes gecombineerd worden met hiphopgevoeligheden. Het is de hook van het nummer die je grijpt, een auditieve oorwurm die je altijd meeneemt naar een tijd van wijde broeken en muziekvideo’s op MTV. Opmerkelijk genoeg diende het nummer als een bevestiging van Morrison’s eigen comeback, een knipoog naar zijn turbulente persoonlijke leven, waardoor het nummer verder resoneert dan alleen zijn aanstekelijke beat. Ondanks de teleurstellende gebrek aan vervolg van Morrison, valt er niet te ontkennen dat “Return of the Mack” een tijdperk heeft gedefinieerd.
2. Shook Ones, Pt. II – Mobb Deep
Mobb Deep’s gezamenlijke nummer “Shook Ones, Pt. II” is het toonbeeld van ruwe, smerige rap uit de jaren 90 aan de oostkust. Havoc en Prodigy, meesters in het afbeelden van de realiteit van Queensbridge, hebben een belangrijk volkslied voor de buurt voortgebracht. De invloed van deze track is onmiskenbaar: de koude, dreigende instrumentale en levendige straatverhalen hebben de weg geplaveid voor talloze imitators. Er bestaan geen halve schurken, verklaarden ze, en belichtten daarmee het verschil tussen degenen die slechts doen alsof en degenen die echt het leven leiden. Een meesterwerk in vertelkunst, deze track is niet alleen een aantrekkelijke knikker voor het hoofd, het is een parabel over overleven in de meest intense omgevingen. Stedelijke poëzie op zijn best.
1. Hypnotize – The Notorious B.I.G.
“Hypnotize” is meer dan een nummer; het is een tijdcapsule van het gouden tijdperk van hip hop. Vers van Bad Boy Records, slaat deze parel niet alleen, maar laat het ook naklinken door de annalen van de hip hop geschiedenis. Biggie’s ongeëvenaarde lyrische bekwaamheid en charismatische voordracht zorgden ervoor dat de jam soepel verliep. Tel daarbij de vlotte productie van beatsmith Puff Daddy op, en het resultaat was een hypnotische triomf die de top van de Billboard’s Hot 100 bereikte. Dit nummer is Biggie’s nalatenschap, waarbij zijn straat-poëtische wijsheid perfect samensmelt met zijn weelderige visie – een getuigenis van zowel zijn meest harde realiteiten als zijn wildste dromen. Het is een zelfvervullende voorspelling voor de Koning van New York; zijn heerschappij werd tragisch vroegtijdig beëindigd, maar muziek als deze zorgt ervoor dat hij voor altijd herinnerd zal worden als hiphop royalty.
Een goede vriend heeft dit alles in een Spotify-afspeellijst gezet, waardoor het echt een go-to is op elk moment van de dag. Het is absoluut een must-have in je opgeslagen lijst.
