Toen Kendrick Lamar zichzelf uitriep tot de Koning van New York op Big Sean’s “Control,” bracht hij de rapscene in een hysterische razernij die sinds de dagen van 50 Cent niet meer was gezien. Blijkbaar zijn rappers tegenwoordig te gevoelig.
Wie denkt deze rapper uit Compton wel niet dat hij is? Hoe durft hij zichzelf op de troon te plaatsen waar ooit Biggie, Nas en Jay-Z voor hebben gestreden?
De oorsprong van de titel – Koning van New York – kan worden herleid tot het midden van de jaren 90, tijdens het Nas, Biggie, Mobb Deep, Wu-Tang tijdperk. Sindsdien zijn er veel rappers gekomen en gegaan, maar slechts enkelen hebben de vaardigheden op de microfoon en invloed gehad om legitiem aanspraak te maken op de troon.
We gaan kijken naar alle New Yorkse rappers die door de geschiedenis heen op de felbevochten troon hebben gezeten. Van Nas tot Biggie, Jay-Z tot Puffy tot 50 Cent, presenteren wij aan jou: de Koningen van New York.
1994 – Nasty Nas claims the throne with Illmatic
Kronende prestaties: Illmatic
Andere rappers in strijd: The Notorious B.I.G., Method Man
Net zoals er een pre-Rakim-tijdperk en post-Rakim-tijdperk was, kan hip-hop worden onderverdeeld in een pre-Nas-tijdperk en post-Nas-tijdperk. In de vroege jaren ’90, terwijl Nas de vrouw van de president ontvoerde zonder plan en zich voorbereidde op zijn langverwachte debuutalbum, had New York groepen als de Wu-Tang Clan, Onyx en Black Moon die de boel bij elkaar hielden.
Hoewel hun albums hielpen om de focus weer naar de Oostkust te verleggen, weg van Dre en Snoop, was het Nasty Nas en Illmatic die erin slaagden om hip-hop te versterken in een tijdperk waarin L.A. de overhand had.
Illmatic was een meesterwerk van levendige poëzie over ongelooflijke beats, geleverd door New Yorkse grootheden zoals DJ Premier, Q-Tip, Large Professor en Pete Rock. Ondanks dat het veel minder verkocht dan verwacht, was er geen twijfel over mogelijk: de stad had zijn eerste ware koning in de vorm van een 20-jarige schrijver uit Queensbridge.
Ondertussen, was er een rapper uit Brooklyn die bekend stond als The Notorious B.I.G. en hij was in de schaduw aanwezig met een single genaamd “Juicy.”
1995 – Biggie snatches the crown from Nas
Bekroonde prestaties: Ready to Die-singles – “Big Poppa”, “One More Chance (Blijf bij Me Remix)”, Samenzwering (met Junior M.A.F.I.A.)
Andere rappers in de race: Nas, Raekwon, Prodigy
Officieel staat het genoteerd als 1995, maar eerlijk gezegd, toen Biggie “Juicy” uitbracht in augustus ’94 en een maand later Ready to Die, was het gedaan voor Nas. Big was de nieuwe koning van New York.
Nas had in zijn eentje de lyriek naar een ander niveau getild met Illmatic, maar het feit was dat hij geen albums verkocht. Ondertussen had het debuut van Biggie in iets meer dan een jaar de dubbele platina status bereikt, terwijl de singles het goed deden op de radio, op straat en in de clubs. Bad Boy had alles onder controle.
Nu begint het interessant te worden.
Tegen die tijd had Mobb Deep hun baanbrekende tweede album, “The Infamous”, uitgebracht, en Raekwon the Chef was naar voren gekomen als het meest prominente lid van de Wu-Tang Clan met zijn debuutplaat “Only Built 4 Cuban Linx…”.
Nas besloot zich te verbinden met zowel Mobb Deep als Wu-Tang door op beide albums te verschijnen. Het gebeurde toevallig dat Raekwon en Ghostface besloten om kritiek te uiten op Biggie, door de rapper belachelijk te maken omdat hij vermoedelijk het idee van Nas’ albumhoes had overgenomen. Ik denk dat iedereen wel kritiek wil leveren wanneer je aan de top staat.
Biggie antwoordt op dat moment niet op wax aan Rae en Ghost, hij is te druk bezig met zijn geld te stapelen en Junior M.A.F.I.A. op te zetten. Het debuutalbum van Junior M.A.F.I.A., Conspiracy, behaalde datzelfde jaar goud.
1996 – Nas reclaims the throne, Jay-Z emerges
Kronende prestaties: Het werd geschreven.
Andere rappers in de race: The Notorious B.I.G., Jay-Z, Prodigy
Nadat Nas het fenomenale succes van Biggie’s “Ready to Die” heeft gezien, beseft hij dat hij zijn aanpak moet veranderen en begint hij samen te werken met Steve Stoute om een meer commerciële richting in te slaan.
Stoute links Nas aan The Trackmasters die Nas zegenen met radiovriendelijke singles zoals “Street Dreams” en het nummer “If I Ruled the World (Imagine That)” met Lauryn Hill. Gelukkig brengt Nas balans door Havoc van Mobb Deep en DJ Premier erbij te betrekken voor de ruigere nummers.
Uitgebracht in juli 1996, verkoopt “It Was Written” 268.000 exemplaren in de openingsweek en debuteert op nummer één in de Billboard 200. Beide singles bereiken de Billboard Hot 100 en aan het einde van het jaar worden er meer dan 2 miljoen exemplaren van het album verkocht. Nasty Nas stond weer bovenaan, verruilde zijn legerjas en Timberlands voor een roze pak en sigaren.
Ook gedurende die tijd begint Nas subliminale schoten af te vuren op Biggie. “The Message” is Nas die de titel van King of New York terugneemt terwijl hij subtiele steken uitdeelt aan Big en een opkomende rapper uit Marcy genaamd Jay-Z.
Hoewel Jay-Z sinds eind jaren ’80 al in en uit de rapwereld was geweest, was zijn debuutalbum uit 1996, “Reasonable Doubt”, zijn ware entree en meteen was hij een probleem. Met vlotte microfoonvaardigheden, formidabele vertelkunsten en een single “Ain’t No Nigga” die opviel, had Jay-Z zich in het gesprek gewurmd.
Nog niet te spreken over zijn alliantie met Biggie – het laten optreden van de Bad Boy-artiest op “Brooklyn’s Finest” was een ongelofelijke overwinning en hielp zijn naam te verankeren tussen de top rappers van New York op dat moment.
Ondertussen was Big relatief stil op het front van de King of New York, afgeleid door zijn lopende ruzie met 2Pac, evenals het voorbereiden van zijn tweede album.
1997 – Biggie passes, Puff carries on
Kronende prestaties: Geen Uitweg
Andere rappers in de race: Jay-Z, Nas
1997 zou het jaar zijn van Biggie worden. 2Pac was overleden in september ’96, Suge Knight werd veroordeeld tot negen jaar gevangenisstraf wegens schending van zijn proeftijd en het Death Row imperium brokkelde af. Ondertussen had Biggie zijn epische dubbelalbum, Life After Death, voltooid en hij wist hoe monumentaal het zou zijn. De giftigheid van het conflict tussen de East Coast en de West Coast nam af en eindelijk zag alles er goed uit.
Om de pers rondes te maken voor de aankomende release van het album, bezochten Biggie, Puff en de rest van het Bad Boy-team een Vibe afterparty aan de Westkust. Toen Biggie samen met zijn crew het feest verliet, werd hij het slachtoffer van een drive-by schietpartij en overleed kort daarna op 9 maart.
Life After Death verschijnt een paar weken later en ontploft als een bom. Het album verkoopt 690.000 exemplaren in de eerste week, terwijl de lead single “Hypnotize” de toppositie bereikt in de Billboard Hot 100, waarmee Biggie zijn eerste nummer één hit scoort.
Op het gebied van rap laat hij op het album zijn onberispelijke vaardigheden zien, moeiteloos bewegend van misdaadverhalen naar pophits naar battles. Big neemt ook subliminale steken naar Nas en Raekwon in “Kick in the Door”, maar hij bewaart het ergste voor 2Pac, die hij meedogenloos disst in “Long Kiss Goodnight”.
Met het vertrek van Big had Puff niet alleen zijn vriend en partner verloren, maar ook het meest waardevolle bezit van Bad Boy. Gelukkig had Big Puff geholpen bij het samenstellen van zijn debuutalbum voordat hij overleed, om nog maar te zwijgen van de soldaten die Bad Boy achter de hand had, zoals The LOX en Mase.
Puff scoort zijn eerste nummer-één hit met “Kan Niemand Mij Tegenhouden” en No Way Out verkoopt uiteindelijk meer dan 7 miljoen exemplaren. Biggie was weg, maar Bad Boy bezat nog steeds de titel ‘King of New York’.
1998 to 2002 – Roc-A-Fella takeover
Het verheven bereiken: Deel 2… Hard Knock Life, Deel 3… Het leven en de tijden van S. Carter, The Dynasty: Roc La Familia, The Blueprint, The Blueprint 2: The Gift & The Curse, The Black Album.
Andere rappers in de race: Nas, DMX, Cam’ron
Het meest verbazingwekkende aan Jay-Z’s opkomst in ’98 was het feit dat hij het voor elkaar kreeg in een tijdperk waarin Bad Boy alles onder controle had. Met Jay-Z’s ongelooflijke rijmvaardigheden en Damon Dash’s zakelijk inzicht lukte het Roc-A-Fella het onmogelijke te bereiken en de kroon van Bad Boy over te nemen, zelfs met Puff die er als een leeuw over waakte.
Jay-Z’s loopbaan als King of New York begint met Vol. 2… Hard Knock Life – het album dat zijn carrière veranderde en hem lanceerde van een uiterst getalenteerde New Yorkse rapper tot de nummer één in de hiphopindustrie. Zelfs met DMX die veel ophef maakte bij Def Jam, wist Roc-A-Fella hun positie te behouden.
Vol. 2… Hard Knock Life markeerde het begin van een tijdperk. In de daaropvolgende jaren zou Hov de multiplatinumalbums Vol. 3… Life and Times of S. Carter en The Dynasty: Roc La Familia uitbrengen, terwijl hij de carrières van andere Roc-A-Fella-artiesten als Memphis Bleek, Beanie Sigel en Freeway stimuleerde.
Ondertussen, na het teleurstellende succes van The Firm en de slechte kritische ontvangst van zijn recente plaat, was Nas binnen enkele jaren van de redder van New York veranderd in een teleurstellende afknapper in de ogen van fans. Terwijl Jay-Z blijft scoren met hit na hit, kreeg Nas te maken met tegenwind van fans en voortdurende carrièretegenslagen, allemaal terwijl zijn moeder leed aan kanker.
Tegen de tijd dat 2001 aanbrak, was Jay-Z de onbetwiste koning van New York. Dus toen Prodigy hem begon uit te dagen over zijn teksten op “Money, Cash, Hoes,” dacht Jay-Z er niet twee keer over na om Mobb Deep publiekelijk te bekritiseren tijdens het Summer Jam-concert en ook een snelle sneer naar Nas te geven.
Dat was alles wat nodig was.
Nas hergroepeerde en sloeg terug met “Ether” – een diss-track zo legendarisch dat het het hele Roc-A-Fella team verlamde en Jay-Z’s onbetwiste heerschappij over New York verzwakte. De stad koos de kant van Nas voor de strijd. De shit was officieel begonnen.
De vete tussen Jay-Z en Nas gaat door tot in 2002, waarbij beide kampen directe en indirecte aanvallen op elkaar afvuren. Nas zet zijn comeback voort en brengt het indrukwekkende God’s Son uit, waarmee hij zijn plek in het hart van de hiphop veiligstelt, samen met de klassieker “Made You Look.”
Tegelijkertijd brengt Cam’ron na het tekenen bij Roc-A-Fella het jaar ervoor, Come Home with Me uit, met onder andere “Oh Boy” en “Hey Ma” – beide singles breken door naar de top 10 van de Billboard Hot 100 en vestigen Cam’ron als een bekende naam. Het succes van Cam opent de deuren voor zijn crew, The Diplomats, die de straten overspoelen met hun legendarische mixtapes.
Ondertussen begint een voormalige hustler uit Zuid-Jamaica genaamd 50 Cent, die nu rapper is geworden, samen met zijn G-Unit soldaten de straten te overspoelen met hun mixtapes. Ze nemen populaire instrumentals van Jay-Z, Mobb Deep en Wu-Tang en maken er hun eigen versies van. G-Unit verzadigt de industrie met hun materiaal en legt zo de basis voor toekomstige artiesten over hoe ze zichzelf kunnen promoten met behulp van mixtapes.
Terwijl Jay-Z en Nas streden om de troon, was 50 bezig met het beramen van zijn overname van de industrie. Op het moment dat hij zijn handtekening zette onder de contracten met Eminem en Dr. Dre, was het geregeld.
2003 to 2007 – Rap’s last superhero
Kroon op het werk: Word rijk of sterf proberend, Smeken om Genade (met G-Unit), Het Bloedbad, Curtis
Andere rappers die in aanmerking komen: Nas, Jay-Z
“In Da Club” werd uitgebracht op 7 januari 2003. 50 Cent besteeg de troon op 7 januari 2003. Als we nu terugkijken, was er geen enkele manier om hem te stoppen zodra die mixtapes begonnen rond te gaan – het momentum was gewoon te sterk. En dan nog eens het geld en de macht van Aftermath Entertainment en Shady Records achter hem, het was gewoon oneerlijk voor de andere rappers.
De situatie was zo gek dat Jay-Z even terug moest trekken. Hij dacht bij zichzelf: “Laat me eens proberen om een tijdje een kantoorbaan te doen.”
Get Rich or Die Tryin’ werd uitgebracht op 6 februari 2003 en verkocht in de eerste week 872.000 exemplaren, om uiteindelijk wereldwijd meer dan 13 miljoen exemplaren te verkopen. Het G-Unit album, Beg for Mercy, werd kort daarna uitgebracht en behaalde dubbel platina. Lloyd Banks en Young Buck zouden het jaar daarna beide platina verkopende albums uitbrengen.
Maar dit succes zou bij lange na niet in de buurt komen van wat 2005 zou brengen. The Massacre van 50 Cent verkocht meer dan een miljoen exemplaren in de eerste week, het debuutalbum van Game verkocht meer dan 500.000 exemplaren, de soundtrack van Get Rich or Die Tryin’ verplaatste 317.000 exemplaren en het debuutalbum van Yayo verkocht iets meer dan 200.000 exemplaren. G-Unit was in 2005 net als Bad Boy in ’97 – alles zat op slot.
Het zou niet lang duren voordat het G-Unit monster instortte. Toen Kanye 50 versloeg in hun verkoopstrijd van 2007, betekende dit het wisselen van de wacht. Gewelddadige rappers waren uit en gangsterteksten waren niet langer cool.
Aftermath
Hip-hop werd al snel gedomineerd door artiesten zoals Kanye, Lil Wayne en Drake, terwijl 50, de laatste echte Koning van New York, moeite had om een plek voor zijn muziek te vinden.
New York heeft ook moeite gehad om haar identiteit en nog een andere koning te vinden sindsdien. Sommige mensen zeggen dat het kwam door constante ruzies in de jaren 50, wat ervoor zorgde dat de stad haar positie als het mekka van de hiphop verloor, terwijl anderen zeggen dat het Zuiden te sterk werd en zijn muziek het land overspoelde. Waarschijnlijk is het een combinatie van beide, naast het feit dat het muzieklandschap gewoon te versnipperd is om opnieuw een Koning van New York voort te brengen.
Terwijl er een nieuwe lichting artiesten uit New York zoals Joey Bada$$ en A$AP Rocky hun eigen weg hebben gevonden en hun eigen bewegingen hebben ontwikkeld, is er nog geen enkele rapper geweest die de Oostkust heeft weten te verenigen zoals Nas, Biggie, Jay-Z of 50 dat in het verleden deden.
