Met een artistieke persoonlijkheid net zo raadselachtig als zijn ingewikkelde rijmpjes, heeft Earl Sweatshirt voortdurend de grenzen verlegd van wat rap-lyricisme kan zijn. Zijn discografie, vol van verkenningen van mentale gezondheidsproblemen, familierelaties en de druk van roem, biedt een diepgaand inzicht in de psyche van een van de meest boeiende MC’s van onze generatie.
Earl’s catalogus begint met Doris, waar de Odd Future rapper een sterke zaak maakt voor zijn lyrische vaardigheden, met een ingewikkeld web van krachtige verhalen en prikkelende reflecties. In 2015 betekende de release van I Don’t Like Shit, I Don’t Go Outside een verschuiving in Earl’s artistieke landschap. Het album belichaamt zijn groei, duikt in diepere emotionele gebieden en neemt een minimalistische productiebenadering aan die een sfeer van wanhoop en introspectie teweegbrengt.
2018’s Some Rap Songs presenteerde opnieuw een laag van Earl’s kunstenaarschap, een laag die zich onbeschroomd onderdompelde in de diepten van zijn psyche en persoonlijke strijd. De avant-gardistische samensmelting van jazz en soul samples versterkte de rauwe verhalen, waardoor een auditieve ervaring ontstond die anders was dan alle andere. De verkenning van Earl’s gecompliceerde relatie met zijn overleden vader, Keorapetse Kgositsile, diende als de emotionele kern van het album, waarbij een diepgaande eerlijkheid naar voren kwam die resoneert met zijn gekwelde ziel.
Vooruit naar 2022, Sick! manifesteert het hoogtepunt van Earl’s artistieke evolutie. Het album omvat de essentie van zijn muzikale reis, waarbij zijn kenmerkende poëtische stijl wordt afgewisseld met een intrigerend weefsel van productie, terwijl het ook bevestigt dat Earl een van de grootste pure tekstschrijvers van zijn generatie is.
Dus laten we eraan beginnen. Van zijn debuut in 2013, Doris, tot het meesterwerk I Don’t Like Shit, I Don’t Go Outside en Some Rap Songs uit 2018, rangschikken we alle albums van Earl Sweatshirt, van slechtste tot beste.
Doris
Uitgebracht: 20 augustus 2013
Label: Tan Cressida, Columbia Label: Tan Cressida, Columbia
Singles: “Vriend”, “Wow”, “Bijenkorf”
Kenmerken: Vince Staples, Tyler, the Creator, Domo Genesis, Frank Ocean, SK La’ Flare, Casey Veggies, Mac Miller en RZA.
Doris vertegenwoordigt de belichaming van de vrijheid van Earl Sweatshirt, na zijn veelbesproken onderbreking en daaropvolgende terugkeer. Een samensmelting van zorgvuldige lyriek en genuanceerde productie onthult dit debuut een meer introspectieve kant van Earl, waarbij hij overgaat van de kinetische energie van zijn eerdere releases naar een meer geaarde, reflectieve ruimte. De lyriek van de rapper balanceert tussen alledaagse observaties en verrassende emotionele onthullingen, als bewijs van zijn vaardigheid in het creëren van krachtige verhalen. Het album voelt echter enigszins verdund aan door een overvloed aan gastartiesten. Toch slaagt het erin een eerlijke weergave te presenteren van Earl’s extremen, variërend van ontroering tot ambiguïteit. De onvoorspelbaarheid en rauwheid die in Doris gevangen zit, exemplificeren hoe ware vrijheid, hoe imperfect ook, kan aanvoelen.
Sick!
Uitgebracht: 14 januari 2022.
Label: Tan Cressida, Warner Merk: Tan Cressida, Warner
Singles: “2010”, “Tabula Rasa”, “Titanic” Singles: “2010”, “Tabula Rasa”, “Titanic”
Kenmerken: Armand Hammer, Zelooperz, Na-Kel Smith.
Eén van de beste rap releases van 2022, Sick! markeert een fascinerend nieuw hoofdstuk in de discografie van Earl Sweatshirt. Een bewijs van zijn verlangen naar experimentele klanklandschappen, voelt Sick! als een frisse wind na een introspectieve diepe duik. Een krachtige mix van Earl’s kenmerkende poëtische flair en een complex weefsel van productie, vat het album de essentie van zijn artistieke evolutie samen. Earl’s lyrische stijl, afwisselend tussen cryptisch en helder, geeft het album een boeiende rand, waardoor elke regel essentieel aanvoelt. De productie, schakelend tussen abstracte en solide beats, voegt een nieuwe laag van verfijning toe aan het project. Sick! bevestigt Earl’s positie tussen de beste hedendaagse rappers, bewijst dat hij in staat is om de grenzen van zijn kunstenaarschap te verleggen terwijl hij trouw blijft aan zijn kern.
Some Rap Songs
Uitgebracht: 30 november 2018
Label: Tan Cressida, Columbia
Singles: “Nowhere2go”, “The Mint” Singles: “Nowhere2go”, “The Mint”
Kenmerken: Marineblauw, Staand op de Hoek.
Op het derde studioalbum van Earl Sweatshirt, Some Rap Songs, duikt de raadselachtige MC moedig en introspectief in de diepten van zijn psyche. Het is een viscerale belichaming van persoonlijke strijd, een opmerkelijk voorbeeld van Earl’s vermogen om meesterlijke verzen te creëren uit de somberheid. Het avant-gardistische samensmelten van jazz- en soulsamples zorgt voor een ongebruikelijk ritme, waardoor het rauwe verhaal van zijn depressieve toestand versterkt wordt. Centraal in het album staat het thematische onderzoek naar zijn gecompliceerde relatie met zijn overleden vader, de Zuid-Afrikaanse dichter Keorapetse Kgositsile, wat een ongeëvenaarde eerlijkheid biedt die resoneert met de gekwelde ziel van de rapper. De nummers “Red Water” en “Playing Possum” zijn aangrijpende reflecties van familiale rouw, hierdoor is Some Rap Songs niet zomaar een ander album, maar een auditief hoogtepunt van persoonlijke catharsis en tevens een van Earl Sweatshirt’s beste albums.
I Don’t Like Shit, I Don’t Go Outside
Uitgebracht: 23 maart 2015
Tan Cressida, Columbia
Singles: “Verdriet”
Kenmerken: Dash, Wiki, Na-Kel en Vince Staples.
“Ik hou niet van rotzooi, ik ga niet naar buiten” onthult een diepere kant van Earl Sweatshirt, waarbij zijn persoonlijkheid verandert van een raadselachtige figuur in een herkenbaar mens met gedeelde angsten en beproevingen. De spaarzame, minimalistische productie van het album vormt de basis voor Earl’s eigen ervaringen en weeft een sfeer vol wanhoop en introspectie samen. Tracks als “Grief” laten een kracht zien, een genadeloze en eerlijke weergave van mentale gezondheidsproblemen, en het zelfreflecterende “Mantra” onthult de druk van roem. Zelfs te midden van het zeer persoonlijke verhaal straalt de tekstuele bekwaamheid van de rapper, waarbij hij complexe emoties combineert met meeslepende verhalen. Dit album vangt de essentie van de Odd Future-artiest op zijn meest kwetsbare moment en markeert de groei en volledige toewijding van een artiest aan zijn ambacht, waardoor het een belangrijke positie inneemt als Earl Sweatshirt’s beste album tot nu toe.
