Top 100 Canadese Rapnummers: De beste Hip-Hop klappers uit de jaren 2020.

Het bonzende hart van de Canadese rap heeft in de loop der jaren wat rechtstreeks vuur afgeleverd, echoënd vanuit rauwe studiohoeken en weergalmend door stadionformaat geluidssystemen met onopvallende kracht. Verborgen in die Noordelijke cool heeft het genre enkele baanbrekende tracks voortgebracht, bemiddelend tussen de straten, de systemen en de zielen. Dit zijn liedjes die niet alleen de radiogolven hebben veroverd, maar ook doordrongen zijn in de popcultuur; elk ervan is doordrenkt met lyriek die het hart doorboort of de geest in vlam zet, beats die het lichaam doen bewegen, of boodschappen die de grenzen opzoeken van de denker en de dromer.

Albums zoals “COUNT SHEEP” en “Eyes On Me” hebben barrières doorbroken om de rauwe onderbuik van stadsverhalen bloot te leggen, terwijl nummers zoals “Run The Money” en “Oh My Days” pulseren met de levendige energie van jeugdige ambitie. Er is een smaak van revolutionaire hartstocht te vinden in “No Holding Hands Pt 2” en “Reign 2023”, terwijl “Fallen Angel (Freestyle)” en “TRUMAN SHOW” doordrenkt zijn van introspectie die getuigt van de harde realiteit en de schoonheid verweven in het Canadese stedelijke landschap. En wie kan de hymnes vergeten die gesponnen zijn door “Manifest It (feat. Jean Deaux)” of “Muddy Flow”, refreinen die rechtstreeks uit de mond van de hiphopmassa zijn gerold, hand in hand met het ritmische magnetisme van “Switch Up” en “Drop Ship”?

Deze muzikale reis laat de opkomst zien van een levendige scene die verder gaat dan de schaduw van Amerikaanse hiphop, en die een uniek Canadees verhaal voortbrengt dat dapper, rauw en ongegeneerd echt is. Dus laten we eraan beginnen. Van The Fruit tot MELTDOWN (feat. Drake), hier zijn de Top 100 Canadese rapnummers.

100. The Fruit – Skiii

Oké, we beginnen deze lijst met “The Fruit” van Skiii. Sla deze track niet over, deze is geweldig. De beat heeft die relaxte, laid-back vibe, die doet denken aan enkele J Dilla tracks. Skiii spuwt bars met een soepele flow die moeiteloos lijkt, waarbij ze haar lyrische vaardigheden laat zien. Maar wat “The Fruit” onderscheidt, is het uitgebreide woordspel en het reflecterende thema, dat ons herinnert aan de goeie ouwe bewuste kant van Hip Hop. Het lukt Skiii niet helemaal om dezelfde hoogten als Drake of Tory Lanez te bereiken, maar het is zeker een veelbelovend begin. Een meesterlijke les in relaxte Canadese rap, deze track is het luisteren waard.

99. Have To Live – Mill Israel

98. SHOULD I ? – Devontée

“ZOU IK?” van Devontée is een essentiële vertegenwoordiging van de Toronto beat scene die prachtig de kloof overbrugt tussen hiphop en R&B. Uitgezonden over een sudderende, soulvolle productie, stellen Devontée’s introspectieve bars de eisen van succes in vraag, terwijl ze nog steeds eer betuigen aan de dreigende toren van de 6ix. De kracht van de track ligt in de ingetogen uitvoering, terwijl Devontée zijn beschouwende rijmpjes verweeft met een hypnotische flow, waardoor een magnetische aantrekkingskracht ontstaat die luisteraars meevoert in zijn wereld. Maar vergis je niet, terwijl hij vraagt, twijfelt hij niet. Deze track getuigt van het stille zelfvertrouwen dat Toronto-rappers in hun muziek verweven, en op uniek Canadese wijze het spel herdefiniëren. “ZOU IK?” Ja, Devontée, laat het vuur maar komen!

97. UNSTOPPABLE FREESTYLE – TARiiiQ

“ONVERMIJDELIJKE FREESTYLE” van TARiiiQ knalde als een rotje in een stille kamer. Neergedrukt met die meedogenloze flow en een beat die harder raakte dan een Tyson-haymaker. TARiiiQ balanceert op het slappe koord tussen metaphorisch genie en rauw, onvervalst straatethos, zijn bars zitten vol insider referenties die knikken naar het oude garde van de Canadese hiphop. Hoewel het waar is dat hij het wiel niet opnieuw uitvindt qua thematische inhoud, tillen zijn sloophamer-achtige levering en relaxte zelfvertrouwen dit nummer naar een andere atmosfeer. Het is een herinnering dat hij klaar is om te spitten met de besten; een freestyle die zowel de flair als de furie van hiphop belichaamt. Maak plaats, yo, TARiiiQ is volledig geladen en zijn doel is dodelijk.

96. COUNT SHEEP – I.R.B

“COUNT SHEEP” van I.R.B staat op een volgend niveau. Deze track houdt zich niet in – het is een krachtig verhaal over slapeloosheid en strijd, verweven in een geluidslandschap dat old-school boom-bap mixt met enkele experimentele elementen. De flow van I.R.B is net zo rusteloos als het thema, zijn bars flitsen tussen grimmige beelden en introspectieve overpeinzingen. De beat is een stemmig meesterwerk, met sombere baslijnen die een slaapgebrek labyrint van complexe rijmstijlen ondersteunen. Dit is niet je typische radiohit, dit is hiphop in zijn rauwste vorm. Yo, het maakt je misschien niet ‘schapen tellen’, maar het houdt je zeker wakker met zijn intensiteit. Een must-listen voor luisteraars die waarde hechten aan inhoud boven hype.

95. Eyes On Me – Che

“Eyes On Me” van Che staat op nummer 95 in onze top 100 Canadese rapnummers, een onverschrokken hit met een aanstekelijk refrein dat ervoor zorgt dat je op repeat blijft drukken. Als eerbetoon aan haar roots uit Toronto, laat Che bars vallen die een levendig beeld schetsen van haar gedrevenheid, haar dromen en de straten die haar hebben gevormd tot de artiest die ze vandaag de dag is. De rauwe baslijn van het nummer is een knipoog naar het kenmerkende sombere geluid van de stad, terwijl haar flow zelfverzekerd, slim en onwrikbaar is – een ware getuigenis van de door vrouwen gedreven energie die de Canadese hiphopscene aanvoert. Hoewel het niet het wiel opnieuw uitvindt, is “Eyes On Me” een krachtige dosis van Che’s potentieel en een bewijs van het robuuste raplandschap van Toronto.

94. Oldboy – Boy Wonder

“Oldboy” van Boy Wonder is een lyrisch meesterwerk dat de vertelkunst van de artiest combineert met zijn vloeiende flow. Doordrenkt van zijn kenmerkende kust-tot-kust-stijl, leent Boy Wonder zowel van de grimmige realiteit van zijn Toronto-wortels als van de meer lyrische en introspectieve benadering van de Amerikaanse Oostkust. Het nummer onthult de harde lessen van het opgroeien in de stad en de drive om boven de uitdagingen uit te stijgen. Op auditief vlak is het een ruwe song, die doet denken aan sommige jaren 90 boom-bap, maar een frisse draai krijgt met een stuiterende baslijn en sprankelende hi-hats. Traditionele puristen zouden wellicht terughoudend kunnen zijn ten opzichte van dit hybride geluid, maar voor degenen die openstaan voor evolutie is “Oldboy” een bewijs van het potentieel van de Canadese hiphopscene. Het is misschien geen baanbrekend anthem, maar het is een solide nummer dat bewijst dat Boy Wonder niet tevreden is om zich simpelweg aan te passen aan het gangbare patroon.

93. Run The Money – Tia Bank$

“Run The Money” van Tia Bank$ vertegenwoordigt de dynamiek en diversiteit van de Canadese hiphop. Tia Bank$, vaak geprezen als een voorvechter van de opkomende vrouwelijke rapscene in Toronto, gaat tot het uiterste met haar scherpe bars en onverschrokken zelfvertrouwen. Dit nummer is een gewaagd anthem over het omdraaien van traditionele genderrollen in de zoektocht naar rijkdom en succes. Op ingenieuze wijze combineert Bank$ explosieve trapbeats met haar scherpe teksten, en haar rauwe voordracht biedt een heerlijk bittere realiteitscheck op de grind die nodig is om die dollars te verzamelen. De durf van het nummer zal misschien niet bij ieders smaak passen, maar het is juist deze moed die Tia Bank$ tot een kracht maakt om rekening mee te houden in het rapspel.

92. Oh My Days – BOYFRN

“Oh My Days” van de Canadese rapper BOYFRN is een ijzig koude noordelijke klassieker. Vanaf het begin druipt de beat van de kou, als een koude nacht in de 6ix. BOYFRN spuugt pure vuur over een zieke beat, straalt koelheid en charisma uit. Zijn lyriek is doordrenkt met straatwijsheid die overeenkomt met de urgentie van zijn performance. Echt waar, deze track is een hymne voor ondernemers en dromers. Het rauwe beeld van alledaagse worstelingen gecombineerd met de ambitie om daarbovenuit te stijgen weerspiegelt de strijd op straat. Maar vergis je niet, dit is geen vluchtige straatdagboek. BOYFRN bewijst zijn vaardigheid als een erkende woordkunstenaar, hij vertelt verhalen met een vastberadenheid die zowel vertederend als inspirerend is. “Oh My Days” is een testimonium van veerkracht, een rap mantra voor degenen die opstaan uit de as.

91. Cookin – Tona

In de 56e plek kookt Tona een storm met zijn smakelijke nummer “Cookin”. Komende uit Scarborough, serveert Tona al sinds ’09 rijmpjes heter dan een habanero. Maar met “Cookin” heeft hij echt de hitte opgevoerd door zijn ziekelijke flows te marineren in dikke beats als een meesterchef. Dit nummer is een banket van boom-bap, op smaak gebracht met een vleugje trap. Tona toont zijn lyrische bekwaamheid met metaforen die sissen en knetteren in de pan van hete productie. Ongetwijfeld voegt Tona een unieke smaak toe aan het Canadese hiphoplandschap. Toch kan men betogen dat zijn voordracht wat meer pit kan gebruiken – een vleugje meer energie om zijn pruttelende bars te verheffen tot een volledige vuurzee. Desalniettemin is “Cookin” een gerecht dat de moeite waard is om van te genieten.

90. Kill The Noise (The Valley) – Charlie Noiir

“Kill The Noise (The Valley)” van Charlie Noiir? Oh, dat is een pareltje in de kroon van de Canadese hiphop, mijn vrienden. Noiir’s rauwe lyriek, gecombineerd met een etherische beat, creëert een spookachtige achtergrond voor het verhaal van overleving waarover hij rapt. De ‘The Valley’ in de titel? Het is zowel een metaforische als letterlijke verwijzing naar de ups en downs van het leven in zijn geboorteplaats Scarborough. Het nummer zit vol met verheven woordspeling, een schemerige, echoënde achtergrond en een flow zo soepel als zijde. Noiir spuwt niet alleen rijmpjes; hij weeft een narratief tapijt. Een beetje duister, een beetje cryptisch, dit nummer is een indrukwekkend bewijs van Noiir’s lyrische vaardigheden en stijl. Dit is geen snoeperige commerciële rap, de authenticiteit is hier tastbaar. Een echte parel!

89. No Holding Hands Pt 2 – G Milla

“No Holding Hands Pt 2” van G Milla is een nummer dat geen spelletjes speelt of handen vasthoudt als het gaat om het leveren van die rauwe, authentieke Torontose sound. G Milla gebruikt de koude, grimmige ambiance van de stad als zijn canvas en schildert een levendig portret van rauwe straatverhalen en complexe emoties. Echt waar, G Milla houdt zich niet bezig met trucjes – hij is te druk bezig met het creëren van solide knallers die zijn echte ervaringen en emoties weerspiegelen. Zijn teksten zijn doordrenkt van scherpte en de beat is als een dikke mist die van het Ontario-meer afrolt – dicht en imponerend. Dit is T-dot rap in zijn puurste vorm – zonder opsmuk. Dus, zonder twijfel, “No Holding Hands Pt 2” getuigt van de kracht en potentie van de Canadese hiphop.

88. Reign 2023 – Zeuce

Geen grap, “Reign 2023” van Zeuce is niet zomaar een rapnummer – het is een profetie. Zeuce, rechtstreeks afkomstig uit de 6ix, serveert een vuurbalans van ijzige bars en een futuristisch beatscape dat alleen kan worden omschreven als post-trap. Stel je dit voor: Zeuce, evenwichtige braggadocios-lyriek met nederigheid die net zo echt is als de straten die hem hebben grootgebracht. Je kunt de rauwheid en glamour van Queen West voelen in zijn flow, een eerbetoon aan de puls van de hiphopscene in T-dot die iconen als Drake heeft voortgebracht. Maar laten we eerlijk zijn, wat “Reign 2023” onderscheidt, is de visie erachter. Zeuce is er niet alleen voor vandaag; hij heeft zijn zinnen gezet op de troon en is niet van plan te delen. Noem het zelfvertrouwen, noem het brutaliteit. Hoe je het ook noemt, het is een knaller die bevestigt dat Zeuce niet hier is om te spelen.

87. Fallen Angel (Freestyle) – Ashton

Oké, laten we hierin duiken. Ashton’s “Fallen Angel (Freestyle)” is een diepgaande track, no cap. Zijn bars zijn rauw, zijn flow is vrij en de beat knalt als een ongeduldige huisbaas. Deze track illustreert de vastberadenheid van de MC uit Toronto om grenzen te verleggen met onconventionele ritmes en metaforisch woordspel. Hij spuwt over zijn worstelingen, prestaties en ambities met een verfrissende openheid die de geest van hiphop vastlegt. Toch is de track niet helemaal vrij van gebreken. De kortstondigheid laat je vaak verlangen naar meer, en Ashton’s kenmerkende stijl kan soms zijn lyrische nuances vertroebelen. Maar laten we eerlijk zijn, deze track is een bewijs van Ashton’s potentie als rapper en verdient zijn plek op deze lijst.

86. TRUMAN SHOW – Kavale

“TRUMAN SHOW” van Kavale toont zijn talent voor het combineren van pakkende melodieën met introspectieve teksten, een vaardigheid die de veelzijdigheid van de MC benadrukt. Door vibes te kanaliseren van de iconische film met dezelfde naam, neemt Kavale ons mee in de dieptes van zijn psyche, net zoals Truman Burbanks leven op televisie. Dit nummer is een getuigenis van zelfbewustzijn, maar ook een kritiek op de surveillancemaatschappij. Zijn flow is berekend, zijn teksten rauw en kwetsbaar. Het is een knipoog naar zijn potentieel als een van de onbekende woordkunstenaars van Toronto, en bewijst dat hij een vitaal onderdeel is van de uitgestrekte Canadese hiphopscene. Hier wordt niet gepraat, hij is de echte McCoy! Als je “TRUMAN SHOW” draait, bekijk je de wereld van Kavale – en het is een wereld van hard werken, doorzetten en succes.

85. Dirty Hands – Super Duty Tough Work

Oké, laten we het hebben over Super Duty Tough Work en hun knaller “Dirty Hands”. Dit is niet zomaar een nummer, hè. Nee, dit is een meesterlijke les in lyrics, waarbij ze de ware ethos van Canadese hiphop vertegenwoordigen met elke regel. SDTW’s hoofd-MC, Brendan Kinley aka Giant #3, weet levendige verhalen te vertellen en gedachteprovocerende metaforen te gebruiken die het alledaagse leven weerspiegelen zoals het is. De productie, kouder dan een winter in Winnipeg, is opgebouwd uit jazz-geïnspireerde beats waardoor er een rauwe sfeer ontstaat. “Dirty Hands” is eerlijk, echt en een bewijs van de kracht van de underground scene. Het zal misschien niet op de reguliere radio worden gedraaid, maar voor degenen die het weten is het gewoonweg fantastisch.

84. JAH LIGHTS – Skip Waiters

“JAH LIGHTS” van Skip Waiters is een diepsnijdend nummer doordrenkt met felle lyriek, reggae-geïnspireerd ritme en een bewuste boodschap die vaak ontbreekt in de mainstream hiphop. Waiters stroomt als water, druipt van woordspelingen en metaforen, waardoor luisteraars een soort spiritueel ontwaken ervaren. Ondanks zijn relaxte beat is “JAH LIGHTS” geen nummer waar je zomaar instemmend naar knikt; het eist aandacht, het eist interpretatie. De duidelijke reggae-invloed voegt een zekere rijkdom en authenticiteit toe aan het nummer, met het verhalende element dat doet denken aan old-school hiphop. Echter, “JAH LIGHTS” heeft een moderne twist die het een unieke toevoeging maakt aan het Canadese raplandschap.

83. No Chance – Mallokay

Geen Kans – Mallokay Dit hier is een hittebron die de Six in vuur en vlam zet. Mallokay, zie je, hij is een stille legende in de Canadese hiphopscene, heeft onder de radar golven gemaakt. Toen hij “Geen Kans” uitbracht, was het niet zomaar een nummer, het was een verklaring – meer een “hé, ik ben hier” en minder een “jullie hebben je lol gehad, nu opzouten”. Mallokay heeft die ijzig afstandelijke flow, spuugt over een beat die als een Albertaanse winter raakt – scherp en meedogenloos. Het is duidelijk dat die gast iets te zeggen heeft, en hij laat niemand in zijn weg staan. Op dit moment is “Geen Kans” niet alleen een opvallende verschijning in de Canadese hiphopscene; het is een oorlogsverklaring.

82. Silly Side – Lindasson

Aight, laat me je zegenen met een beetje kennis over “Silly Side” van de eigen Lindasson uit Toronto. Dit nummer is een juweeltje, een introspectief stuk dat de vaardigheid van Lindasson toont om teksten te maken die het alledaagse verheffen tot diepzinnige overpeinzingen over de menselijke conditie. Zijn flow? Ijzig koud, net zo soepel als de beat die zijn bars draagt, geleverd met een relaxte coolness. Maar luister, dit gaat niet alleen over plezier hebben, nee. Lindasson rapt over de onvoorspelbaarheid van het leven, hoe dezelfde straten die je maken je ook kunnen breken, maar hij slaagt er toch in de humor erin te vinden. En dat is de schoonheid van “Silly Side”, het biedt een eerlijk, existentialistisch perspectief met een ironische glimlach. Eersteklas Canadese hiphop op zijn best.

81. Middle Finger U – K-Riz

“Middle Finger U” van de getalenteerde K-Riz, rechtstreeks uit Edmonton, is opvallend halverwege onze geweldige lijst. K-Riz is geen nieuwkomer in de rapgame, mensen. Zijn teksten zitten altijd vol met kracht en zijn flow is zo smooth als boter, en “Middle Finger U” vormt hierop geen uitzondering. Het nummer is een gedurfde verklaring, een brutale uiting van onafhankelijkheid tegenover iedereen die ooit aan hem heeft getwijfeld. Het is een indrukwekkende melodie, waarbij de beat zelf de geest belichaamt van waar hiphop om draait – rebellie tegen het systeem, de stem van de stemlozen. “Middle Finger U” is zeker geen nummer dat je gemakkelijk vergeet, het laat een onuitwisbare indruk achter op de luisteraar. Maar hé, kunnen we het even hebben over de productie van dit nummer? Geweldig, zeg ik je. Echt geweldig!

80. The One – Friyie

Okee mensen, laten we beginnen met een gecertificeerde knaller – “The One” van Friyie. Rechtstreeks uit Toronto brengt Friyie deze track met een onmiskenbaar zelfvertrouwen. Zijn bars zijn pure, ongefilterde reflecties op het leven, ambitie en zijn opkomst in de rapwereld. De beat? Oh, die is helder, duidelijk en magnetisch, waardoor je meteen gaat knikken met je hoofd. Maar ondanks het aanstekelijke ritme is “The One” een beetje ondergewaardeerd, en dat is jammer. Op het gebied van tekstuele vaardigheid laat Friyie zien dat hij kan concurreren met de besten en niet terugdeinst om met zijn woorden een impact te maken. Of je het nu leuk vindt of niet, “The One” is Friyie die zijn eigen weg baant in de rapwildernis. Dit nummer is niet zomaar een ‘andere’ rap single, het is een statement van intentie.

79. Switch Up – Will Ryte

“Switch Up” van Will Ryte is een ijzersterk hiphop-anthem dat op de rand danst van de moderne trap-invloed met een old-school, lyrische finesse. Ryte’s onvermoeibare flow, slimme woordspelingen en vocale charisma voegen een unieke smaak toe aan de track die in de hedendaagse rapwereld maar al te zeldzaam is. De melodie flirt met thema’s als het harde werken, loyaliteit en de onvermijdelijke veranderingen die succes met zich meebrengt, en neemt de luisteraar mee in Ryte’s reis. Maar vergis je niet, “Switch Up” is niet zomaar een gratis ritje in de strijdbus – het is een viering van het harde werk en een onbeschaamde omhelzing van beweging. Het is een nummer dat diep raakt en tegelijkertijd de temperatuur verhoogt, en bewijst dat Will Ryte hier niet alleen is om te spelen, maar om te blijven.

78. Drop Ship – Sheldon Sabastian

Drop Ship, het nummer van Sheldon Sabastian, is een gedurfde druppel in de emmer van de Canadese hiphop. Sabastian, die nooit terugschrikt voor experimenten, kiest een onconventionele benadering voor de productie van dit nummer. Zijn frisse voordracht is gelaagd over een beat die harder slaat dan een ronde van Bruce Lee, waardoor een sonische ervaring ontstaat die even boeiend als uniek is. Wat volgt is een overpeinzing over rijkdom, gedrevenheid en doorzettingsvermogen, allemaal verweven in een verbijsterend geluidslandschap. Hoewel hij nog geen bekende naam is, zorgt Sabastian voor opschudding in de scene met golven van innovatie, nummer voor nummer. Drop Ship is niet alleen anders, het ís anders, en getuigt van Sabastian’s zeldzame talent.

77. Spontaneous – Exmiranda

“Spontaneous” van Exmiranda is een baanbrekende track, gedragen door haar lyrische vaardigheid en geraffineerde woordspelingen die haar in de lijn plaatsen van kopstukken als MC Lyte en Lauryn Hill. Exmiranda gaat er vol voor, haar rijmpjes worden uitgespreid over een relaxte beat die pulseert met donkere en stemmige atmosferen. Op authentiek hiphop wijze deelt ze bars doordrenkt met levenservaringen, waarbij ze wijsheid uitdeelt met een rauwe authenticiteit die je recht in de maag treft. Haar vurige flow vult de ruige beats aan, waardoor er een klanklandschap ontstaat dat perfect de essentie van underground hiphop belichaamt. Wat “Spontaneous” onderscheidt, is Exmiranda’s behendige beheersing van de microfoon – een bewijs van de kracht van vrouwelijke stemmen in een door mannen gedomineerd genre. Een must-listen voor elke hiphopkenner.

76. Ms. Do You Wrong – SadBoi

“Ms. Do You Wrong” van de stoïsche maar diep emotionele SadBoi is een lyrische reflectie van liefde die is verzuurd. De track is stevig geworteld in het lo-fi hip hop subgenre, maar heeft een diepgaande emotionele impact die maar weinig andere nummers kunnen evenaren. SadBoi verschijnt op de microfoon en rapt over liefde, verlies en leren, en schildert een levendig beeld van een gebroken relatie op een sombere beat. De melancholische ondertoon van dit nummer weerspiegelt de koude Canadese winters en herinnert ons aan de rauwe en donkere kant van de liefde. Het staat misschien op nummer 75 in deze lijst, maar onderschat SadBoi’s vermogen niet om van hartzeer een lyrisch meesterwerk te maken. Het is het soort nummer dat je zou luisteren na een breuk, gewoon zitten en met je hoofd meebewegen, terwijl de woorden resoneren met je eigen ervaringen.

75. Ready For War – Nate Husser

Aye yo, laten we het hebben over “Ready For War” van Nate Husser, een tekstschrijver uit Montreal met een pen zo dodelijk als een zwaard. Deze samenwerking werd uitgebracht en het spel was er nog niet klaar voor, fam. Nate kwam rauw en ongecensureerd, en loste zijn arsenaal aan woorden op het nummer. De beat? Smerig als de hel. De flow? IJskoud, als scheermessen. Husser’s voordracht is scherp, agressief, doordrenkt met een dreiging die je een stap achteruit doet zetten. Maar het draait niet alleen om de rauwe kracht. Nate heeft ook een Harriet Tubman-achtig vermogen om je door het labyrint van zijn psyche te leiden. En ja, sommigen zullen zeggen dat de teksten grenzen aan het nihilistische, maar soms, om het bloot te leggen, moet je donker gaan. Je hoort dit nummer en je weet dat Nate niet alleen klaar is voor oorlog, hij is de generaal die de aanval leidt. Laten we eerlijk zijn, “Ready for War” is een monumentaal monument in het Canadese hiphop-landschap.

74. Manifest It (feat. Jean Deaux) – Haviah Mighty

Rechtstreeks uit T-Dot komt je meisje Haviah Mighty met “Manifesteer het (feat. Jean Deaux)”. Deze knaller is niet zomaar een gemiddeld rapnummer; het is een getuigenis van de kracht van zelfvertrouwen, een tekstuele salvo die het ethos van de vroegste pioniers van hiphop echoot – je eigen lot creëren. Haviah strooit met diamanten in opbeurende coupletten, terwijl Jean Deaux’s bijdrage aan de track een zielvolle mystiek toevoegt, de twee MC’s manoeuvreren moeiteloos door de beat. “Manifesteer het” is uniek en toont Haviah’s veelzijdigheid en unieke vermogen om de ruwe rauwheid van rap te combineren met een meer contemplatieve benadering van tekst. Een must-listen als je op zoek bent naar doordachte teksten en een frisse muzikale ervaring. Maar onthoud, het is niet zomaar een liedje, het is een mantra. Spreek het uit en laat het werkelijkheid worden, y’all.

73. Muddy Flow – Kay Bandz

“Muddy Flow” van Kay Bandz is een van die nummers die blijft hangen, snap je? Gelegen in de modderige wateren waar trap kruist met bewust rap, levert Kay Bandz een duizelingwekkende prestatie en gooit slim woordspel over verwarrende, troebele beats. De productie, dik en bedwelmend, is net zo omhullend als een mistige nacht in de 6ix. Tekstueel gezien is Bandz verre van licht, hij gaat om met zware thema’s van straatleven en overleven in een koude wereld met een overtuigende rauwheid. Echter, het nummer zou een hardere klap kunnen geven met een meer originele verhaallijn; het verhaal voelt een beetje gerecycled aan in een genre dat al overvol is met soortgelijke thema’s. Desalniettemin maakt de sombere sfeer en de krachtige stem van Bandz van “Muddy Flow” een solide, indrukwekkend nummer. Sla deze niet over.

72. THE BOOGIE – Lex Leosis

Wacht even, fam. We hebben het over Lex Leosis’s nummer, “THE BOOGIE”? Aw, man, dat is vet! Lex komt naar ons toe met die rauwe stijl, showt haar woordspel als tweede natuur. Vanaf de eerste coupletten zit ze ons gevangen in haar web van metaforen en echte praat. Haar flow? IJskoud, zonder twijfel. Ze heeft die old school vibe, spuugt die rauwe waarheid, herinnert ons aan een andere tijd waarin hiphop minder ging over trappin’ en meer over emotionele diepgang en sociopolitiek commentaar. Maar begrijp het niet verkeerd, Lex is niet blijven hangen in het verleden; ze is hier om het heden vorm te geven. “THE BOOGIE” is niet zomaar een lied, het is een statement – Lex Leosis vertelt de wereld dat ze er is en nergens heengaat. Dit is Canadese hiphop op zijn best. Hou je hoofd erbij voor deze.

71. How R U – DijahSB

Ayyo, “How R U” van DijahSB, slaap niet op deze! Een uitblinker in de Canadese hip-hop scene, DijahSB combineert jazzy beats met een flow die soepeler is dan een rit aan de 6ix-kant. “How R U” is een echte banger, terwijl DijahSB mentale gezondheidsproblemen ontrafelt met lyrische behendigheid. Ze zijn geen vreemden aan het dieper graven, dieper dan een monoloog van Drake op deze soulvolle track. Het woordspel in “How R U” is van topkwaliteit, en de beat? Dope zoals ze komen. Dit is niet zomaar een track, het is een gespreksstarter. Er wordt niet gefront met DijahSB, ze houden het echt. Dus, ik vraag je, “How R U” nadat je dit juweeltje hebt gehoord?

70. Ventriloquist – JUGGER

JUGGER’s “Ventriloquist” is een betoverend nummer uit de 6ix zijde – Toronto, voor de oningewijden. Vergis je niet, deze song gaat niet over poppentheater; het gaat erom dat JUGGER aan de touwtjes trekt in dit ragdoll rapspel. Leunend op een donkere, grimmige beat, ululeert JUGGER over zijn leven, zijn moves en zijn kudos. Geen cap, zijn flow is gek onorthodox; hij spuwt als een mumbele rapper die onder water wordt gehouden, barstend van een rauwe en onverdunde felheid. Er is niets buiksprekerachtigs aan zijn levering. Verre van die energieloze, mompelende types, hij is de marionettenspeler die met elk woord dat hij spuwt een boodschap uitdraagt. Het is geen alledaagse klapper, maar het heeft een vibe die moeilijk te weerstaan ​​is.

69. Choose Summer (Gold Teeth and Bamboos) – myst milano.

Deze track is een levendige verklaring van stijl, druipend van zelfvertrouwen over een relaxte, zonovergoten beat. Wat deze samenwerking onderscheidt, is de lyrische finesse van myst milano, waarbij levendige beelden van zomerse vibes en weelderig leven worden samengevoegd. Het interessante? Hun vurige voordracht die niet wegdeinst voor hun queer identiteit en de grenzen van de normen van de hip-hopscene in Toronto verlegt. En toch, het is niet zomaar een nummer, maar een statement – waarin invloeden van Caribische muziek tot het hartslagverhogende ritme van techno worden gerepresenteerd. Een ondergewaardeerde parel in het uitgestrekte landschap van Canadese hip-hop.

68. 28 BARS – TAAYLEE G

Ayy, nu gaan we het hebben over deze knaller, “28 BARS” van TAAYLEE G. Laten we het stuk voor stuk analyseren. TAAYLEE G blijft hierbij rauw en recht voor z’n raap, hij spuwt 28 harde bars met pure lyrische hitte over een dreigende beat die je geluidssysteem op z’n kop zal zetten. Maar begrijp het niet verkeerd – dit gaat niet alleen om het laten zien van lyrische spierballen. TAAYLEE G heeft inhoud die past bij zijn stijl, hij vertelt echte levensverhalen die raken bij echte hiphopfans. Als we het hebben over de Canadese rapscene, is TAAYLEE G de naam die je moet kennen, en “28 BARS” is de track die je moet draaien. We hebben het hier over power moves, mensen – deze jongen gaat ergens komen. Onderschat TAAYLEE G niet.

67. Lately – Jayy Brown

“Lately” van Jayy Brown is een nummer dat anders is, no cap. Deze rapper uit Toronto brengt een unieke smaak, waarbij hij bekentenis-teksten combineert met een soepele, relaxte beat. Het is een sfeer die de koude, grijze atmosfeer van de 6ix weerspiegelt. Jayy’s flow is net zo vloeiend als de Don River, waarbij hij thema’s van ambitie, strijd en veerkracht met een introspectieve blik verweeft. Deze knaller schildert een geluidsmuur van het leven in de stedelijke metropool en weerklinkt de gevoelens van vele jonge honden die hard werken. Jayy Brown springt niet zomaar op de bandwagon, zijn teksten zijn niets minder dan een testament aan zijn individualiteit. Een prominente verschijning in het T-Dot soundscape, “Lately” laat niet alleen zijn vakmanschap zien, maar ook de rijkdom en diversiteit van de Canadese Hiphop. Zijn uitvoering? Net zo koud als een Canadese winter en net zo indrukwekkend.

66. 4 Sho – LUM

“4 Sho – LUM” “4 Sho” van LUM is een krachtig bewijs van het rauwe talent van deze Canadese MC. Deze bass-zware track combineert een aanstekelijke beat met scherpe teksten van LUM, waardoor er een meeslepende anthem ontstaat die zelfs de meest veeleisende hiphop-liefhebbers doen knikken. LUM’s ongegeneerde voordracht – zowel zelfverzekerd als doordrenkt van een verleidelijke attitude – laat zien dat hij in staat is om oude schoolinvloeden te combineren met een moderne touch. Hoewel “4 Sho” misschien niet het commerciële beroep heeft van sommige andere nummers op deze lijst, is het een belichaming van de kernelementen van hiphop – rauwe teksten over een geweldige beat. Zeker een must-listen voor elke fan van Canadese hiphop. Maar dit is slechts het begin van LUM’s levendige kunstwerk. Er komt nog veel meer vuur van deze noordelijke vlam.

65. MIX IT UP – Eva Shaw

“MIX IT UP” van Eva Shaw heeft ongetwijfeld een plek in onze top 100 – niet alleen omdat het een knaller is, maar ook omdat het de fusie van hiphop en elektronische elementen laat zien. De track zit boordevol Shaw’s kenmerkende beats met trap-invloeden, waardoor er nieuwe geluiden worden gebracht in de hiphopscene. Dit is echter geen conventionele hiphoptrack; het laat de boom-bap achter zich en gaat volledig voor EDM. Het is het vermelden waard dat deze koers polariserend kan zijn onder puristen die betogen dat het te ver afwijkt van de oorsprong van hiphop. Of je het nu leuk vindt of niet, “MIX IT UP” daagt de normen van hiphop uit en we moeten die moed respecteren. De track schept een precedent en getuigt van de bereidheid van de Canadese hiphopscene om te experimenteren en te evolueren.

64. Sydanie’s Interlude – BAMBII

De samenwerking tussen BAMBII en Sydanie op het nummer “Sydanie’s Interlude” is pure vuur, zonder twijfel. De samensmelting van BAMBII’s elektrificerende beats met Sydanie’s poëtische verzen is als nippen aan een flesje topklasse Henny. Het is soepel maar raakt je hard. Het ritme, de beats, de woorden – ze komen allemaal samen om een melodie te creëren die doet denken aan de mengcultuur die inherent is aan hiphop. Ongetwijfeld is dit nummer een getuigenis van de rauwe realiteit van de binnenstad van Toronto. Sydanie vertelt rauw en onbevreesd over haar ervaringen, en geeft een glimp van het Canadese stedelijke landschap. Het schildert een verhaal dat authentiek en doorgewinterd is – precies zoals goede hiphop hoort te zijn. Om de woorden van Jadakiss te gebruiken: “It’s Pain, it’s Glory, it’s the Streets, it’s Story!” Ik wou alleen dat het langer was, want deze interlude maakt je hunkeren naar meer.

63. Paradise – YSN Fab

“Paradise” van YSN Fab is het ultieme rookgevulde, neon-doordrenkte droomlandschap dat tot leven komt in een lied. Ja, je hoort het hier als eerste. De track combineert spookachtige productie met Fab’s raspende, herkenbare bars en creëert zo een beeld van de straten en tegelijkertijd een moment van ontsnapping. Het is zijn tekstuele precisie die hem onderscheidt. Geloof me als ik je zeg dat YSN Fab niet alleen rapt, hij weeft verhalen. De jonge MC uit T-Dot belicht de rauwe realiteit, maar op de een of andere manier laat hij je verlangen naar dit zogenaamde “Paradise”. Next level? Absoluut. Deze track bewijst eens te meer dat de rapscene in Canada rijker en gevarieerder is dan de vaak voorgestelde verhalen die gedomineerd worden door Drake.

62. Knee Deep – Wave Montega

“Knee Deep” van Wave Montega is een ware parel in de Canadese hiphop, een echt anthem van de 6ix kant. Wave Montega toont zijn lyrische vaardigheden en legt bars neer die de realiteit van het leven in de straatdrukte weergeven. De instrumentale, een boeiende mix van harde 808’s en soepele melodische lijnen, biedt de perfecte achtergrond. Er is een emotionele diepgang in deze track die het onderscheidt; het is meer dan alleen een knaller. Montega gaat diep in op gedachten over het leven vanuit de loopgraven. Zijn flow is berekenend, volwassen en heeft een introspectieve vibe. Het is Canadese rap met een randje, een solide concurrent in het hiphopspel. Op “Knee Deep” heeft Wave Montega bewezen dat hij niet alleen meesurft op de golf, maar zijn eigen pad bewandelt.

61. BIG MON – DillanPonders

“BIG MON” van DillanPonders is een zwaargewicht track, en niet alleen vanwege de titel. De rapper uit Toronto spuugt bars met een energie die doet denken aan het vurige bravado van Biggie, terwijl hij zijn flows doordrenkt met een moderne trapgevoeligheid. Ponders schept niet alleen op, hij claimt ook zijn plek, hij staat hoog boven een zee van middelmatige emcees. De beat die de track ondersteunt is dreigend, pulserend met een intensiteit die perfect aansluit bij Ponders’ vuurspuwende levering. Het is niet zomaar een liedje; het is een verklaring, een missieverklaring. Hoewel sommigen zijn zelfvertrouwen brutaal zouden noemen, weten de hiphopfans beter – in dit spel ga je ofwel voluit, ofwel ga je naar huis. Ponders koos duidelijk voor het eerste. Daarom haalde “BIG MON” de top 100 van Canadese hiphoptracks.

60. The Bridge – Versvs

“De Brug” van Versvs neemt ons terug naar de wortels van hip-hop met zijn klassieke boom-bap beats en doordachte lyriek. Versvs neemt de luisteraar mee op een reis door zijn ervaringen tijdens het opgroeien, liefde en strijd, als een meester in het vertellen van verhalen die doet denken aan KRS-One of Nas. De productie, met hints van DJ Premier, is glad en ouderwets, maar Versvs voegt een frisse draai toe aan de vintage vibe. Hoewel het misschien niet de meest commerciële track is, bewijst “De Brug” dat er niets meer hip-hop is dan authenticiteit en passie. Hoewel het nummer misschien niet baanbrekend is, is het een bewijs van de kracht van hip-hop als middel om de stem van de straten te kanaliseren – een brug, zo je wilt, tussen het verleden en het heden.

59. Run It Back – Da-P

“Run It Back” van Da-P is een vurig klein volkslied, stralend van de energie van streven en winnen. Dit nummer is een schoolvoorbeeld van Canadese rap, vol levensechte coupletten en een refrein dat zich vastklampt aan je geheugen als klittenband. Da-P, een product van de ondergrondse maar buitengewoon levendige muziekscene van Montreal, brengt een betoverende mix van klassieke hiphop-elementen met een vleugje eigentrap. Het nummer heeft een intense ritme, waardoor luisteraars worden meegenomen op een golf van ambitie en veerkracht. De weloverwogen woordspeling en behendige productiestijl van Da-P staan hier centraal. Serieus, “Run It Back” is niet alleen een nummer, het is een cultureel artefact dat de polsslag van de Canadese hiphop vat. Eén woord van advies – onderschat deze niet. Doe jezelf een plezier en speel het nog een keer af!

58. Griselda Blanco – Junk

Wedden dat jullie nog nooit een track hebben gehoord die zo hard slaat als Junk’s “Griselda Blanco”. Dit nummer dient als eerbetoon aan de beruchte drugshandelaar en doet dat met een ongegeneerde, rauwe energie die tegenwoordig zeldzaam is in rap. Junk spuugt vlammende bars over een smerige beat die rechtstreeks uit de onderwereld lijkt te komen. Zijn woordspelingen zijn sluw, zijn verwijzingen diepgaand en zijn flow is meedogenloos – een één-tweetje tegen de maag dat de pure brutaliteit van Blanco’s heerschappij weerspiegelt. Maar hoewel Junk duidelijk bewondering heeft voor de genadeloosheid van Blanco, schuwt hij ook niet om de vele nadelen van een leven in misdaad te onderzoeken. Deze track is niet alleen een knaller, het is ook een reality check en slaat daardoor harder. Dat is pas een opvallende verschijning in de Canadese hiphop. Laten we deze niet onderschatten, mensen.

57. Thank God – Mike Shabb

“Gelukkig maar” van Mike Shabb brengt rechtstreeks hulde aan de Allerhoogste, en betuigt dankbaarheid in elke strofe, terwijl het verhaal wordt verteld van zijn opkomst in de 514, de bruisende hiphopscene van Montreal. Shabb houdt het echt, met een rauw commentaar op zijn reis, zegeningen en overleving. Het nummer draait helemaal om erkenning geven waar het hoort, aan de G.O.A.T. hierboven en de crew op de grond. Met een strakke flow over een beat die vuur is, tilt Shabb zijn spel naar een hoger niveau en vestigt hij zijn plek in het Canadese hiphopverhaal. Het is een klassiek verhaal van de underdog, verteld in een taal van hard werken en passie. Als je nog niet op de Mike Shabb-trein zit, is “Gelukkig maar” het perfecte kaartje.

56. Come Close – TallupTwinz

Aight, laten we deze knaller “Come Close” van de TallupTwinz uitpakken. Toen dit duo deze hit dropte, zorgden ze ervoor dat T-Dot op scherp stond en lieten ze zien dat ze niet hier waren om te spelen. De track bruist van de smerige beats die de betonnen jungle waar ze vandaan komen, weerspiegelen en je raken met een rauwe energie die zowel ongepolijst als opwindend is. Maar het is de onvermoeibare flow, de met straat doordrenkte lyriek, die je in beweging brengt. Een meeslepend verhaal van strijd en overleving, elke bar in dit nummer getuigt van volharding in de meedogenloze omgeving van de 6ix. Toch laat “Come Close” niet alleen hun reputatie in de rapscene bevestigen, maar toont het ook een veelbelovend potentieel dat nog niet volledig is benut. Oprecht, TallupTwinz is aan de beurt.

55. nomo – st4r

Ik zie geen leugens als st4r ons vertelt dat ze “nomo” geen spelletjes speelt. Een rauwe en ongefilterde presentatie van haar reis door de betonnen jungles van de 6ix, deze track is een lyrische aardverschuiving. st4r vult de track met zelfverzekerde rijmpjes die doordrenkt zijn van de harde realiteit van het leven. De productie kruipt onder je huid, met spookachtige synthesizers die op de achtergrond blijven hangen en een sombere sfeer creëren. Haar agressieve flow levert een snelvuurcommentaar op het spel en haar plek daarin, benadrukt door een intense vastberadenheid die haar als een geduchte kracht bevestigt. De track mist echter misschien een beetje de lyrische diepgang waar we aan gewend zijn geraakt van velen in de rapscene van Toronto – gewoon een beetje ruimte voor groei. Maar st4r stelt zich toch onmiskenbaar op als een MC om in de gaten te houden. Toronto heeft er nog een in opkomst, mensen!

54. Struggle – K-Cuzz

“Struggle” door K-Cuzz? Oh, we hebben het hier over een knaller, zonder twijfel. Het nummer dient zowel als een deuntje als een bewijs van K-Cuzz’s kracht als lyricist. Rechtstreeks uit de 6ix weeft K-Cuzz verhalen over zijn strijd tegen de beproevingen in het leven. Dit nummer richt zich op de grimmige realiteit waar velen op straat mee te maken hebben, precies waarom het zo goed resoneert met de hiphopfans. De beat? Donker en smerig, legt een perfecte basis voor K-Cuzz om zijn levendige beelden van strijd te schilderen. Petje af voor K-Cuzz voor deze – hij claimt niet alleen zijn plek binnen de Canadese rapscene, maar geeft ook een stem aan de harde onderwereld die vaak wordt genegeerd. Slaap niet op deze, fam.

53. DESTINATION – EverythingOShauN

“DESTINATION” van EverythingOShauN is een baanbrekend samenwerkingsverband, symbolisch voor de veranderende Canadese hiphopscene. OShauN, bekend om zijn spookachtige esthetiek en melodieuze rapstijl, laat op dit nummer zijn unieke talent zien om trap-elementen te combineren met Afrobeat-melodieën. Zijn teksten, doordrenkt van mysterieuze metaforen en herkenbaar verhaal, leggen onverbloemd de onderbuik van het straatleven bloot. De beats knallen hard, dat is zeker, maar ze dragen ook een klaaglijke ondertoon die moeilijk te negeren is – een knipoog naar de altijd aanwezige strijd onder de oppervlakte. De productiekwaliteit van het nummer is van topniveau en toont het evoluerende klanklandschap van de Canadese rapscene. Hoewel het misschien geen klassieke boom-bap is, vertegenwoordigt “DESTINATION” de fusiegedreven toekomst van de hiphop – complex, divers en onbeschaamd eerlijk.

52. Ride – BEATCAVE

“Ride” van BEATCAVE staat comfortabel in het midden van onze lijst. Deze track heeft die klassieke boom-bap vibe, rauw en ongefilterd, net zoals ze het vroeger draaiden. BEATCAVE spuugt bars die nuchter zijn, maar toch gevuld met hoop en veerkracht die de hip-hop cultuur symboliseren. De beat is een hypnotische loop van een vervaagde soul sample, waardoor een sfeer ontstaat die een mix is van nostalgie en vooruitstrevende branie. “Ride” biedt een glimp in de grimmige realiteit van de straten, maar het is verre van een somber beeld. In plaats daarvan schildert BEATCAVE een levendig doek van de levensstrijd met een kwast doordrenkt van optimisme. Een nummer dat zonder twijfel het waard is om meerdere keren te beluisteren.

51. Find My Love – Mattmac

Niets dan respect voor Mattmac, een blinde Ojibwe producer uit Garden Hill First Nation die heeft bewezen dat beperkingen niets meer zijn dan rook en spiegels. “Find My Love” is een getuigenis van zijn buitengewoon talent en veerkracht. De beat barst van de hobbelige grind die veel zegt over zijn invloeden, die diepgeworteld zijn in klassieke hiphopvibes. We hebben het hier over ritmische 808’s en heldere snares, op smaak gebracht met een vleugje R&B. Zijn flow? Net zo meedogenloos, zo niet meer. Op de mic verkent hij gebieden van zelfliefde en zielenzoeken, waarbij hij een introspectieve lens laat zien die zeldzaam is om te vinden. “Find My Love” is niet zomaar een nummer, y’all. Het is het hiphop-anthem van veerkracht.

50. What’s the Cost – APB

“What’s the Cost” door APB is geen kleinigheid, fam. Deze track is een gecertificeerde knaller uit het Grote Witte Noorden en vertegenwoordigt de Canadese hiphop op een echte manier. APB serveert ons een lyrisch feest met beats scherper dan een winter in Calgary. Mijn man schildert een hele stadsgezicht, waarbij hij de opkomst en het zwoegen van zijn drukte, de jacht op geld en de zware prijs van succes volgt. De instrumentale achtergrond is relaxed maar rauw en weerspiegelt de harde realiteiten waar hij over rapt. Het is als een nachtelijke rit door een ongastvrij stedelijk landschap, een navigatie tussen bekendheid en obscuriteit, weelde en armoede. APB houdt zich niet in bij deze, mensen. Deze track bewijst dat Canada de hitte brengt in de wereldwijde hiphopscene – onderschat ze maar niet.

49. HOOD RAT SHIT – Charmaine

“HOOD RAT SHIT” door Charmaine – hier is een nummer dat de rauwe energie van de straten vastlegt met een genadeloze stortvloed van harde beats. Charmaine domineert het microfoon, en laat complexe woordspelingen horen met een woeste flow die van zelfvertrouwen spreekt. De inwoner van Toronto doet geweldig werk in het combineren van de oude-school ethos van hiphop met een modern, energiek geluid, en schetst zo een levendig beeld van de rauwe realiteit van het stadsleven. De onverschrokken bravoure en onverzettelijke houding van het nummer doen denken aan de brutale geest die MC Lyte vroeger aan de game bracht, maar Charmaine’s unieke draai voelt fris en actueel. Het is misschien niet voor bangeriken, maar “HOOD RAT SHIT” bewijst dat Charmaine niet speelt – ze is hier om haar stempel achter te laten.

48. Brothers – Roney

Ayy, jullie moeten wel in slaap zijn geweest als je nog niet weet van Roney’s nummer “Brothers”. Het heeft die koude Toronto-sound, ruw en rauw, articulerend genoeg om de teksten diep te laten snijden. Het nummer vertelt een verhaal over loyaliteit, het straatleven en de dunne lijn tussen vertrouwen en verraad die centraal staat in de gedragscode van de straten. Roney is niet zomaar aan het rappen, hij is een verhalenverteller. Elke vers pulseert met een verhaal dat zo echt is als het maar kan. Roney heeft misschien niet het commerciële aantrekkingskracht van zijn Canadese collega Drake, maar hij blijft trouw aan zijn roots en geeft ons een ongegeneerde smaak van het Toronto straatleven. Hou hem in de gaten, mensen. Deze man gaat plaatsen bereiken.

47. Views from thorncliffe – Road Runner

“Uitzichten van Thorncliffe” door Road Runner is een absoluut juweeltje in de Canadese hiphopscene, een strak volkslied dat rechtstreeks afkomstig is uit het levensbloed van de Thorncliffe wijk in Toronto. Road Runner vermengt slim zijn rapteksten met de realiteit van het opgroeien in het oostelijke deel van de stad en balanceert de strijd en de inzet met een lyrische finesse die bijna poëtisch is. De dreigende beat van het nummer, met zijn zware baslijnen en subtiele high-hat roffels, versterkt het rauwe, ongefilterde verhaal. Het is onmiskenbaar pakkend, maar laat je niet misleiden; de hook raakt diep en de boodschap nog dieper. “Uitzichten van Thorncliffe” is een testament aan de kracht van hiphop als medium om verhalen te vertellen, en bewijst dat Road Runner niet zomaar een rapper is, maar een vakman met iets echts te zeggen.

46. Toi-même tu sais – Loud

Aight, laten we het hebben over “Toi-même tu sais” van Loud. Deze track neemt ons mee op een krachtige reis door Loud’s tweetalige vaardigheden, vloeiend overstappen van Engels naar Frans met een cadans die je hoofd doet knikken zoals, “Ja, ik begrijp je, bro.” De beats zijn ijzig en benadrukken een lyrisch verhaal dat net zo rauw is als de straten van Montreal waar Loud vandaan komt. Loud’s sensationele manier van de microfoon doen swingen, toont niet alleen zijn vaardigheden maar ook de diversiteit en dynamiek die binnenkruipt in de Canadese hiphop. Door zijn rauwe verhalen heeft Loud een verfrissende stem naar de scene gebracht vanuit het noorden. “Toi-même tu sais” getuigt van zijn lyrische bekwaamheid en vermogen om straatverhalen met waardigheid en integriteit te vertellen. Het resoneert op een niveau dat taalbarrières overstijgt en bewijst de universele aantrekkingskracht van hiphop.

45. Heatin’ It Up – Brandon.

Aight, laten we het hebben over “Heatin’ It Up” van de maat, Brandon. Deze track speelt niet met niemand – Brandon verandert het script, dropt bars die straight fire zijn en de microfoon in vuur en vlam zetten met zijn gestileerde cadans. De productie is ook geen lichtgewicht, want het brengt een solide beat samen die die stoffige boom-bap vibes echoot waardoor iedereen instemmend knikt. Tekstueel is deze gast een monster, spuugt hij straatwaarheden en levenslessen en schildert hij levendige beelden in je geestesoog. Toch zou het dieper kunnen gaan qua concept en inhoud – Brandon heeft potentie, maar we zien nog niet het volledige plaatje. Het is een veelbelovende hint naar grootsheid die nog moet komen, een vonk in het rapspel die gewoon wacht om over te slaan. Deze track verwarmt niet alleen – hij zet het podium in vuur en vlam.

44. Move – Casper TNG

Aight, serieus gesprek, “Move” van Casper TNG is niet alleen een knaller, maar ook een bewijs van het meedogenloze realisme van de rapscene in Toronto. Deze samenwerking is ruw en ongecensureerd, met Casper die bars neerzet doordrenkt van strijd en veerkracht. Zijn flow is rauw, zonder enige beperking, en schildert beelden van de straten die zelfs de stoerste street rapper doet rillen. Maar hier is het ding, de melodie is besmettelijk, het ritme zorgt ervoor dat je hoofd knikt voordat je het weet. Het nummer dient als een showcase voor Casper’s lyrische vermogen en verhaal vertellende kracht, waarmee hij zichzelf vestigt als een van de meest echte stemmen die uit het noorden komen. Het is een must-listen voor iedereen die een gevoel wil krijgen voor de Canadese street rap, snap je?

43. Good News – SVDP

“Good News” van SVDP is een opvallend nummer binnen het Canadese hiphopgenre. SVDP brengt de hitte met een melodische flow en harde bars die spreken tot de underdog spirit die heerst in het genre. De beats zijn soulvol maar hebben ook een rauwe kant die de lyrische vaardigheden en verhalende gave van SVDP benadrukken. De hook van het nummer is hypnotiserend en houdt luisteraars betoverd terwijl SVDP levendige beelden schetst van zijn ervaringen en aspiraties. “Good News” is een opmerkelijk bewijs van SVDP’s kunstenaarschap en dient als een baken voor aspirerende Canadese mc’s, die het pad naar hoogwaardige, authentieke hiphop verlicht. Ondanks de naam schuwt het nummer zware thema’s niet en herinnert ons eraan dat het goede nieuws in het leven vaak samengaat met strijd en hard bevochten overwinningen. SVDP is zeker iemand om in de gaten te houden.

42. Slap It Off Pt. 2 – Da Crook

“Slap It Off Pt. 2” door Da Crook? Oh, deze track gaat hard, fam. Deze track omvat de rauwe energie waar echte hiphop liefhebbers naar verlangen. De compositie van het nummer is wat onorthodox en creëert een geheel nieuwe sonische spectrum dat zowel buitengewoon als indrukwekkend is. Da Crook, een Canadese rapper die zijn strepen heeft verdiend, leverde bars die een gevoel van honger en rauwe ambitie oproepen. Zijn woordspeling? Verbluffend slim – hij strooit metaforen en vergelijkingen rond als een chef-kok die een gastronomisch gerecht kruidt. “Slap It Off Pt. 2” is een perfect voorbeeld van de lyrische vaardigheid en moeiteloze flow van de rapper. Als opvolger van de even populaire “Slap It Off,” voldoet het niet alleen aan zijn voorganger; het overtreft het. Kortom, Da Crook heeft het script omgedraaid en deze opvolger rechtstreeks naar hiphop Valhalla geslagen.

41. The Load – Coach

Aight, laten we het hebben over “The Load” van Coach. Met een muzikale achtergrond die zwaar op de bas en hypnotiserend is, vertelt Coach zijn rauwe verhalen op een krachtige en ongepolijste manier. Dit is geen bubblegum rap, mensen – de teksten zijn diep en weerspiegelen de strijd en overwinningen van een leven aan de rand. Coach’s rapstijl is als een vuistslag in de maag, waardoor hij direct je aandacht trekt. Hoewel sommige critici hem misschien afschrijven als weer een trap-rapper, valt niet te ontkennen dat “The Load” impact heeft gehad. Dit nummer vestigt Coach als een artiest die klaar is om het gewicht van het spel te dragen en zijn eigen pad te smeden in het proces.

40. what the funk – jungle bobby

“what the funk” van Jungle Bobby is een diepgravende verkenning van de essentie van hip-hop. Deze track is geen kauwgumrap – het heeft die rauwe energie die rechtstreeks vanuit de roots naar boven stroomt, waardoor het teruggaat naar de Boogie-Down Parken van de Bronx waar dit hele gebeuren begon. Jungle Bobby doet zijn ding op een meeslepende beat, gooit metaforen om als pannenkoeken en weeft tussen de snares en hi-hats met een vloeiendheid die alleen een ware woordkunstenaar kan beheersen. Het gebruik van samples? Topklasse. De productie? Schoon maar gruizig, niet dat overgepolijste geluid dat de mainstream overspoelt. En laten we het over de funk hebben… het is niet alleen een titel, het is een sfeer, een stemming gevangen in een baslijn. Een eerbetoon aan de voorvaders van de hip-hop die deze genre hebben voortgebracht waaraan we thuis noemen. “what the funk” ontdoet zich van overbodige franjes en levert recht voor zijn raap, rap. Precies het soort gedurfde, gruizige en lyrische salvo waar de liefhebbers naar snakken. Dit is een meesterklasse in de kunst van boom-bap, en Jungle Bobby onderwijst ons allemaal in de basisprincipes.

39. Pz Don’t Trip – Jazz Cartier

“Pz Don’t Trip” van Jazz Cartier is een steenharde groove, mensen. Hij brak door in de Canadese hiphopscene en Cartier hield zich niet in met deze track. Zijn bars zijn glad, vol gevatheid en gelaagde betekenissen die laten zien dat hij meer is dan een eendagsvlieg. Hij glijdt moeiteloos over de beat, zijn cadans past perfect bij het ritme als een tweede huid. Er zit echtheid in zijn flow, een rauwe authenticiteit die niet gespeeld kan worden. Verre van een lichtgewicht, spuwt hij lines die aankomen als een zwaargewicht. Maar het gaat niet alleen om de teksten; de productie van deze track is strak. De intense, trappy beat is een totale oorwurm en de diepe, schorre stem van Jazz resoneert perfect. Het is een knaller, zonder twijfel.

38. Let’s Slide – AR Paisley

“Let’s Slide” van AR Paisley is een strakke, relaxte track van de rapper uit Burlington die de ijzige coolheid van trap beats combineert met de vurige tekstuele vaardigheid van klassieke hip-hop. Het nummer getuigt van de veelzijdigheid van Paisley, waarbij hij moeiteloos schakelt tussen een ontspannen flow en krachtige bars. Het is deze dichotomie die “Let’s Slide” onderscheidt en het verandert in een sonische achtbaan die de luisteraar door Paisley’s wereld lanceert. Op cultureel gebied is “Let’s Slide” een vakkundig uitgevoerde commentaar op het rapspel, waarbij het overtuigende vermogen van Canadese hip-hop om wereldwijde trends te combineren met lokale smaak wordt getoond. Je kunt niet anders dan met je hoofd meeknikken op deze knaller en daarmee zijn plek bevestigen in het pantheon van Canadese rap.

37. 10 Freaky 10’s – Akintoye

Akintoye’s “10 Freaky 10’s” is een high-octane nummer dat de kenmerkende bravoure en pakkende levering van de rapper benadrukt. Als een van de opvallende nummers uit zijn discografie toont het nummer zijn vermogen om geestige woordspelingen en grimmige verhalen te combineren. De productie, gevuld met pulserende baslijnen en sissende hi-hats, brengt leven in de rijmpjes en maakt het nummer tot een knaller die niet genegeerd kan worden. Men kan echter betogen dat Akintoye’s benadering hier enigszins formulematig is en eerder mainstream trends echoot dan zijn eigen pad te bewandelen. Ondanks dit verdient “10 Freaky 10’s” zeker zijn plaats in de top 100 Canadese rapnummers vanwege zijn rauwe energie en aanstekelijke ritme.

36. Be Here Tomorrow – Houdini

“Be Here Tomorrow” van wijlen Houdini is een spookachtige track die zijn gewicht in gouden lyrics waard is. Afkomstig uit de vaak over het hoofd geziene Toronto scene, liet Houdini in deze track zijn onvermijdelijke opkomst naar roem zien met zijn ongeëvenaarde flow en rauwe emoties. De titel van het nummer is angstaanjagend in retrospectief, gezien het vroegtijdige overlijden van Houdini. Hij raakte de harde realiteit van het straatleven aan, met doordringende bars over de melodische beat. Wat deze track onderscheidt, is het vermogen van Houdini om serieuze thema’s op een pakkende en toegankelijke manier aan te pakken. Zijn lyricaliteit was een schitterend bewijs van zijn potentie, wat de hoogten waren die hij had kunnen bereiken. Een tragisch verlies voor de rapgame, dat is zeker. Zijn impact op de Canadese hiphop blijft echter onsterfelijk in nummers als “Be Here Tomorrow”.

35. Voices In My Head – J Neat

A’ight, laten we de 56e knaller op deze lijst ontleden, “Voices In My Head” van J Neat. Deze jonge Toronto-titaan maakte een statement met deze track, no cap. Sonisch gezien heruitvindt J Neat het spel met een mix van griezelige instrumentals en een semi-automatische levering, waarmee hij ons een sonische combo-platter serveert. Lyrisch gezien schildert hij een beeld van het straatleven in T-Dot, gevuld met beproevingen en tegenslagen. De manier waarop hij zijn psychologische toestand ontleden onderzoekt een kant van hiphop die vaak wordt genegeerd, waardoor het een must-listen is. Maar de track kan wel wat meer variatie gebruiken, zowel qua flow als qua onderwerp. Desalniettemin bevestigt “Voices In My Head” de positie van J Neat als een opkomende ster van de Canadese rap, waarbij hij de rauwheid en smerigheid van het stadsleven met een zelden geziene kwetsbaarheid vastlegt.

34. Roll up the Rim – Nicholas Craven

“Roll up the Rim” van Nicholas Craven is een proof of concept. Het bewijs dat, achter de knoppen en schuiven van een studio mengpaneel, een DJ net zoveel substantiële verhalen kan creëren als de rappers die verzen spuwen. Door vibes op te roepen van gruizige stadsstraten en late-night freestyle cyphers, neemt Craven zijn plek in de rij van opvallende Canadese hiphop producers in. De lo-fi esthetiek van de instrumentale is angstaanjagend dope, waarbij elke snare-hit klinkt als een pen die op een bureau tikt — het is bescheiden maar straalt authenticiteit uit. Natuurlijk, Craven rapt misschien niet op deze track, maar zijn productievaardigheden spreken boekdelen. Dit nummer bevestigt dat de sonische ruggengraat van hiphop vaak afhangt van de ongezongen helden die aan de knoppen draaien terwijl de microfoon alle aandacht krijgt.

33. MAN DOWN – ARDN

Uit de T-Dot komt deze diamant in de ruwe, “MAN DOWN” van ARDN. Deze track, fam, is echt knallend. Met een gruizige en ruwe uitvoering raakt ARDN je met de ene na de andere punchline, rijmen die voelen alsof ze rechtstreeks uit de koude, stalen loop van wijsheid zijn afgevuurd. De intense beat straalt passie en urgentie uit, verlangend om de complexiteiten en worstelingen van het stadsleven uit te drukken. Maar ARDN gaat niet alleen over het rauwe, snap je? Hij heeft ook een scherp gevoel voor melodie. Hij gebruikt het als een middel om de stoere buitenkant van zijn coupletten te doordrenken met een gevoel van menselijkheid. En dat is essentieel voor de ethos van de hiphopcultuur, snap je? “MAN DOWN” neemt je niet bij de hand, maar zal je wel door de schaduwen van de betonnen jungle leiden.

32. Just Like Me feat. NAV – Belly

Aight, laten we ons in de mindset begeven waar Belly samenwerkt met NAV op “Just Like Me”, een magnetische samenwerking uit de topklasse van de Canadese rapscene. Het nummer druipt van introspectieve teksten, waarbij de worstelingen van roem moeiteloos worden onthuld. NAV voegt een extra laag toe met zijn auto-getunede vocalen, wat een unieke smaak toevoegt die doet denken aan zijn vroege mixtape-dagen. Kijk, veel mensen onderschatten NAV, maar de gast heeft een kenmerkende stijl – zonder twijfel. De beat is eenvoudig maar spookachtig, en het hele nummer voelt aan als het betreden van een ontspannen late-night vibe. “Just Like Me” is een humeurige startbaan, een rit om 3 uur ‘s nachts, een subtiele zelfverheerlijking die bijdraagt aan de diepte van de Canadese rapcultuur. Grote waardering voor Belly en NAV voor deze.

31. Thinking About You – John River

Ayy, “Thinking About You” van onze eigen John River uit Mississauga, geeft je die echte rauwe emotie. Het raakt je recht in het gevoel, weet je? Ik bedoel, deze track is doordrenkt van introspectieve rijmpjes terwijl River reflecteert op een relatie die hem helemaal in zijn hoofd heeft, en hij brengt elke regel met een intense intensiteit die rechtstreeks brandt. Op ware woordkunstenaarsstijl haalt hij de lagen weg van zijn verliefde psyche, en schept zo een verhaal dat even herkenbaar is als diep persoonlijk. De beat past perfect bij de sombere sfeer, waardoor het een nummer is dat je misschien draait als je diep in je gevoelens zit of tijdens die late autoritten. Let wel op – het is niet voor degenen die hun hiphop liever wat harder hebben. Deze is helemaal gericht op contemplatie en catharsis.

30. Unfollow Me – Pressa

Pressa’s “Unfollow Me” is een knaller, geen twijfel mogelijk. Uit de buurt Driftwood in Toronto, ook wel Northside Jane genoemd, heeft Pressa een flow die zo ijzig is als een Canadese winter. Het nummer heeft een griezelige sfeer met die spookachtige synthesizers, maar het zijn de teksten over de strijd van het straatleven die echt binnenkomen. Kijk, we hebben het eerder gehoord, maar Pressa’s manier van brengen brengt een authenticiteit met zich mee die hem onderscheidt. Er is een reden waarom hij goedkeuring heeft gekregen van grote namen als Drake en Tory Lanez. Hij heeft dat unieke geluid van Toronto, die mix van dancehall en trap, maar hij heeft toch zijn eigen vibe. “Unfollow Me” is meer dan alleen een nummer – het is een statement. Pressa is hier en eist je aandacht op. Je kunt hem ontvolgen, maar je kunt niet negeren welke golven hij veroorzaakt. Een voorproefje van waar Canadese rap over gaat.

29. Hotel – 100 OTD

“Hotel” van 100 OTD is een plaat die op alle fronten indruk maakt en luisteraars omhult met zijn aanstekelijke beats. Een van de meer excentrieke nummers van deze lijst, “Hotel” verlegt de grenzen van wat we verwachten van een rapnummer. De formidabele rapper uit Toronto toont zijn talent voor verrassende, onvoorspelbare flows en laat bars vallen met een soepele levering die zowel glad als indrukwekkend is. De productie is een compleet andere beest, met een spectrale arrangement boven een bonkende bas, wat zorgt voor een vreemd, auditief spektakel. Het is een solide track die aandacht eist – het is als een wild feest in een vijfsterrenhotel, vol met swag en stedelijke luxe. Voor 100 OTD zorgt “Hotel” ervoor dat hij een plekje heeft aan de top van de Canadese hiphop.

28. Ice Spice – PARIS.

“Ice Spice’s “PARIS” is het toonbeeld van een koud, ijzig en rauw trap-anthem. Als een ijskoude windvlaag die door de bevroren straten van Noord-Canada waait, ontbreekt deze track aan warmte maar barst hij van de rauwe energie. Ice Spice’s teksten rollen van zijn tong als bevroren druppels, elk woord een kille samenvatting van zijn harde leven. De beat? Koud, minimalistisch en scherp als ijspegels – geen opsmuk hier, gewoon die rauwe, onvervalste hip-hop vibe. Deze track beeldt niet alleen de levensstijl van de straat uit; het bevriest het in de tijd, elke vers een momentopname van een wereld gekenmerkt door inspanning en hard werken. Ice Spice is misschien niet de bekendste naam in de Canadese hiphop, maar met “PARIS” bewijst hij dat zijn bars kouder zijn dan een Canadese winter.”

27. One Man Gang – Madchild

Aight, we betreden hier nu echt ruig terrein, met “One Man Gang” van Madchild, de ondergrondse rapper uit Vancouver. Deze track is een ongegeneerde tentoonstelling van Madchild’s lyrische uithoudingsvermogen en het is niet voor angsthazen, snap je? Dit nummer biedt een lawine aan levendige metaforen, ongefilterde straaltjes en genadeloze punchlines. Madchild’s vocale levering, ruw en dreigend, is als een stalen neuslaars die op een smerige beat stampt. Je kunt je hem bijna voorstellen in een freestyle-sessie, bar voor bar concurrerend met andere MC’s, zijn dominantie bevestigend als een solitaire wolf. Maar vergis je niet, hoewel deze track niet glanzend of glamoureus is, is het een bewijs van Madchild’s toewijding aan het vak en een herinnering aan de grimmige wortels van de hiphop. Eén ding is duidelijk: in een industrie die steeds meer geobsedeerd is door imago, is Madchild hier om te spugen, en dat doet hij dan ook. Geen opsmuk, geen trucs – gewoon rauwe, onversneden bars.

26. OVER AGAIN – Roderick Porter

“OVER AGAIN” van Roderick Porter biedt een masterclass in introspectie. Roderick’s elegantie en kwetsbaarheid, geserveerd op een dienblad van nauwgezette productie, is het hiphop-equivalent van een gastronomische maaltijd. Zijn woorden creëren een levendig verhaal, waarin de pijn van herhaling en cycli nauwgezet wordt beschreven, waardoor luisteraars worden aangemoedigd om na te denken over hun eigen verhalen. Ik denk echter dat het nummer wel wat meer rauwheid kan gebruiken om de introspectie in balans te brengen met wat vuur – gewoon om het publiek volledig betrokken te houden. Maar zonder twijfel versterken Porter’s lyrische vaardigheid en talent voor rauwe, eerlijke verhalen zijn positie in de Canadese hiphopscene. Als hij nummers blijft leveren zoals deze, zal hij zeker een blijvende waarde worden.

25. Stand Up – Raz Fresco

“Stand Up” van Raz Fresco is een klassieker in de Canadese hiphopscene. Altijd de lyrische meester, schudt Fresco de fundamenten met zijn slimme woordspelingen, rijdend op een zelfgeproduceerde boom-bap beat die teruggrijpt naar de gouden tijd van hiphop. De artistieke onafhankelijkheid van deze inwoner van Toronto is het kloppende hart van zijn werk, weerspiegeld in de authenticiteit van de teksten en de unieke productieaanpak. Echter, terwijl “Stand Up” zijn bekwaamheid laat zien, benadrukt het ook een van de zwaktes van Fresco – een neiging om zijn bars over-geïntellectualiseerd te maken, wat sommige luisteraars kan vervreemden. Desalniettemin compenseert “Stand Up” het gebrek aan mainstream aantrekkingskracht met rauw talent en een zuivere liefde voor het ambacht.

24. Rent Free – SAFE

Ayy, zonder twijfel is “Rent Free” van SAFE een vibe! De in Toronto gevestigde artiest heeft echt iets bijzonders neergezet met deze. Met duistere beats en golvende teksten creëerde SAFE een stemmige sfeer die kenmerkend is voor de Toronto sound. Zijn rustige, hypnotiserende stem volgt de beat als een 64’ Impala, moeiteloos samensmeltend met donkere R&B-elementen en een trap-esthetiek. Dit nummer heeft een downtempo gevoel dat perfect werkt voor late-night drives door de stad. Maar vergis je niet, “Rent Free” gaat niet alleen over de muzikale ervaring – het is ook tekstueel krachtig. SAFE verkent thema’s als liefde, in het moment leven en veerkracht in het gezicht van tegenspoed. Echter, hoewel het nummer onmiskenbaar catchy is, komt het tekort om een game changer te zijn in het bredere landschap van de Canadese hiphop. Het vertegenwoordigt SAFE’s solide bijdrage aan het spel, maar het breekt geen nieuwe grenzen.

23. Fly god manners – jev.

Oké, bereid je voor fam, want we gaan diep in op “Fly god manners” van de Canadese sensatie, Jev. Dit nummer is gewoonweg geweldig, gasten. Jev komt met een rauwe benadering die net zo koud is als de winter in Toronto. Zijn doordringende lyriek snijdt diep, onverbloemd de harde realiteit van het straatleven verkennend, vergelijkbaar met de ongefilterde verhalen van legendes als Nas en Rakim. De productie is hier ook ijzig – het zweeft over de beat als een lowrider in de Six. De flow van Jev? Man, het is zo soepel als esdoornsiroop op een hete pannenkoek, en net zo smakelijk voor de oren. “Fly god manners” is een getuigenis van de groeiende Canadese hiphopscene en bevestigt Jev als een echte speler in het spel. Houd er echter rekening mee dat hoewel hij vuur brengt, er ruimte is voor groei – laten we eens zien hoe hij de stijl en het verhaal de volgende keer verandert. We houden je in de gaten, Jev. Blijf de Great White North vertegenwoordigen, fam!

22. Splash – Burna Bandz

“Burna Bandz’s “Splash” is niet zomaar een nummer, het is een lyrische doop maat. Burna heeft deze aangeboren gave om verhalen van het straatleven en luxe te verweven met een magnetische flow die ervoor zorgt dat je met je hoofd meebeweegt. “Splash” is daarop geen uitzondering. De ijzige beat wordt geëvenaard door Burna’s ijzige woordspelingen, gelaagd met thema’s als ambitie, hard werken en de realiteit van de opkomst. Deze track maakt absoluut een indruk in de rapscene, waarbij Burna Bandz zijn vaardigheden toont alsof hij in de lyrische sportschool staat, bars opdreunt en vuur spuwt. Het zal het spel misschien niet revolutioneren, maar het is een gedurfde uitspraak van Burna, waarmee hij zijn geloofwaardigheid als Canadese rapper bevestigt die in de gaten gehouden moet worden. Slaap er niet op, mensen!”

21. heat$ignature – FRVRFRIDAY

Oh, hebben we het over die FRVRFRIDAY track, “heat$ignature”? Aye, die track is echt vuur. FRVRFRIDAY komt uit Edmonton en de man weet hoe hij gevoelens kan opwekken. Zijn geluid is een verleidelijke mix van atmosferische beats en treffende teksten, geworteld in het moderne traplandschap. Maar vergis je niet, want hij spuwt de waarheid en levenservaringen alsof hij je meeneemt op een VIP-tour door zijn gedachtegang. Toen “heat$ignature” uitkwam, voelde het alsof hij een warmtezoekende raket afvuurde voor alle echte fans die het begrijpen. Deze track gaat niet alleen over de bars of de beat, maar ook over de hele sfeer die FRVRFRIDAY neerzet. Een gecertificeerde parel in de Canadese rapscene, zonder twijfel.

20. Fallback Queen (feat. Vory) – Swavy

Yo, “Fallback Queen” is niets minder dan een juweeltje van onze eigen Swavy uit Mississauga. Het is de betoverende samenwerking met Vory die je meesleept en vasthoudt. Swavy’s elastische, met Auto-Tune doordrenkte articulatie stroomt zo soepel over de relaxte trapproductie, terwijl de aanstekelijke hooks van Vory een extra laag charme toevoegen. Maar onderschat de teksten niet, want die dragen gewicht – ze schetsen een levendig beeld van verloren liefde en veerkracht om weer op te veren. Het is een krachtige combinatie die Swavy’s potentieel benadrukt. Het enige nadeel is dat als je op zoek was naar rauwe, gruizige hiphop, dit misschien niet jouw smaak is. Toch bevestigt “Fallback Queen” zijn plaats op deze lijst, een bewijs van het opkomende talent uit het Noorden. Hou Swavy in de gaten – die jongen is talentvol.

19. Rap Game Dead – ShaqIsDope

Oké, dus we hebben het over “Rap Game Dead” van ShaqIsDope. Allereerst, SID is een rapper uit Toronto die al een tijdje aan de weg timmert. Met dit nummer houdt hij zich niet in als het gaat om zijn gedachten over de staat van het spel. Het is een krachtig manifest dat deels een klaagzang is en deels een oproep tot actie. De beat heeft dat gruizige, dreigende underground gevoel en SID’s flow is intens en gevuld met de soort angst die de luisteraar opschudt. Zijn lyrics? Allemaal vuur en zwavel, waarbij hij de industrie en nep-rappers genadeloos aanvalt. Als hij spuugt, hoor je de ontevredenheid, voel je zijn passie en kun je niet anders dan knikken met je hoofd. “Rap Game Dead” is een grafschrift en wedergeboorte van hip-hop, allemaal verpakt in één dope gezamenlijk nummer.

18. Nothing Was The Same – Dub J

“Nothing Was The Same” van Dub J staat op de 29e plek op onze lijst – en fam, het doet niet alleen mee; het claimt een hele stadswijk. De beat van Dub J is zo koud als een winteravond in Toronto, met scherpe snare hits die de duisternis voorspellen. De teksten, gevuld met zelfreflectie en een verlangen naar verandering, doen sterk denken aan het tijdperk van old-school hiphop. Bovendien is de voordracht van Dub J gevuld met pijn en zelfverzekerdheid, een mix die we eerder hebben gehoord van legendes als Nas en Pac. Het feit is dat “Nothing Was The Same” niet alleen knipoogt naar het gouden tijdperk van rap, het brengt het naar het heden, voegt er wat 6ix swagger aan toe en daagt je uit om niet mee te knikken. Tragisch genegeerd? Zeker weten. De moeite waard? Geen twijfel mogelijk.

17. Long Nights – Smiley

“Long Nights” van Smiley raakt anders. Het is een rauwe, ongefilterde momentopname van zijn dagelijkse realiteit in Toronto. Een nummer van zijn album uit 2020, “Kopen of Doei 2”, Smiley houdt een langzamer tempo aan en biedt een introspectieve blik op zijn leven. Zijn teksten balanceren op de grens tussen desolaatheid en ambitie, en schetsen een grauw beeld van doorzettingsvermogen te midden van strijd. Zijn unieke vocale levering, laten we het afwijkend melodieus noemen, geeft hem een voorsprong in een genre vol imitators. Dit is geen clubhit voor vrijdagavond – het is een getuigenis van het harde leven. Sommige luisteraars zouden hem eentonig kunnen noemen, maar voor mij is dit gewoon Smiley die eerlijk is. Hij is hier niet om de waarheid te verhullen. Hij geeft het je rauw, koud en onverzettelijk. Dat is hiphop in zijn puurste vorm.

16. Ha Ha Ha – Merkules

“Haha Ha – Merkules” brengt de brutaliteit die je zou verwachten van een nummer met zo’n brutale titel. Als een onverontschuldigende viering van succes, legt Merkules het neer met een dodelijke flow die wordt onderbroken door een aanstekelijk refrein waarin hij zijn haters uitlacht. Muzikaal blijft de Canadese MC trouw aan zijn roots, stevig verankerd in het lo-fi, boom-bap geluid. En tekstueel bewijst Merkules eens te meer dat hij zelfs de eenvoudigste zinnen kan veranderen in meeslepende hooks. Hoewel zijn stijl meer neigt naar het traditionele, raakt hij zeker niet verloren in de menigte. Ongeacht wat de titel suggereert, is dit geen nummer om weg te lachen – het is een getuigenis van Merkules’ beheersing van zijn vak en een bevestiging van zijn plaats in de Canadese hiphopscene. Stompdown Killaz, vertegenwoordig!

15. Addicting – KILLY

Aight, laten we het hebben over “Addicting” van onze eigen KILLY. Geloof me, deze track behoort tot de absolute top van de Canadese hiphopscene. Toen de MC uit Toronto deze track uitbracht, stonden de straten in vuur en vlam. KILLY liet zien dat hij een talent heeft voor het maken van verslavende hooks met duistere, atmosferische beats. De manier waarop hij zich door het nummer beweegt, als een architect die een wolkenkrabber vanaf de grond opbouwt, is niets minder dan poëtisch. Tekstueel gezien geeft het een koude, intense kijk in de psyche van KILLY en de valkuilen van het straatleven. Verdient het een plek in de top 100 van Canadese rapnummers? Absoluut. Zoals KILLY zelf al zei in het nummer: “Geld en macht, het werkt verslavend.” Feiten, vriend! Deze track is straight fire!

14. Bad Dreams – Eazy Mac

Geen slaap voor Eazy Mac’s “Bad Dreams.” Deze track is een psychedelische reis naar de geest van de artiest, waarbij de lyricisme van de rapper uit Calgary volledig wordt tentoongesteld. Eazy Mac, bekend om zijn unieke fusie van hip-hop en trippy geluiden, brengt een pakkend verhaal van paranoia en de strijd van roem. Met heldere productie die zijn introspectieve bars ondersteunt, voegt “Bad Dreams” een extra laag toe aan het Canadese rapspel. Het meeslepende ritme van deze track kan je in een trance brengen, maar vergis je niet, dit is geen gewoon slaapliedje. Het is een diepe duik in de duisternis, een getuigenis van de strijd en veerkracht die rapcultuur definieert. “Bad Dreams” is een ijzingwekkende cipher, die Eazy Mac’s veelzijdigheid onthult en hem markeert als een contender klaar om stappen te zetten.

13. Fuck Em Up Moses – Akintoye

Akintoye’s gezamenlijke nummer “Fuck Em Up Moses” is een bewijs van de tekstuele strijd die de rapscene in het Maple Leaf land heeft gevormd. Dit nummer is een directe dreun, het slaat hard. Met een sample-zware beat die zo rauw is als een steegje in het centrum, spuwt Akintoye bars met de woestheid van een grizzlybeer tijdens zijn laatste jacht. Het nummer zit vol metaforen, punchlines en de soort straatfilosofie die van de likes van Nas en Jay-Z legendes in het vakgebied maakte. Maar vergis je niet, Akintoye is niet zomaar een gezicht in de menigte dat de groten probeert na te bootsen. Nee, hij volgt zijn eigen pad, vertelt zijn eigen verhalen, waardoor hij een kritische stem is in de Canadese rapscene. De titel van het nummer, “Fuck Em Up Moses”, is niet alleen voor de show, het is een verklaring van intentie, een oorlogskreet als je wil – hij is hier om de Rode Zee van de Canadese rap te splijten, klaar voor zijn volk om erdoorheen te gaan.

12. Thinking About Drilling – Baka Not Nice

Ayy, laten we praten over “Thinking About Drilling” van Baka Not Nice. Zie je, Baka is al een tijdje in de schaduw van zijn OVO-crew geweest, maar op dit nummer bewijst hij dat hij geen bijfiguur is – die gast heeft skills! Deze track is militaire kwaliteit munitie, man, voorzien van een aanstekelijk refrein en een beat viezer dan een steegje na Mardi Gras. Baka brengt zijn raps met een verleidende felheid, terwijl de vieze, dreigende productie de rauwe realiteit van de straten weerspiegelt. Maar sommige critici beweren dat Baka’s lyricale vaardigheden niet helemaal op het niveau zijn van zijn OVO collega’s. Hoe dan ook, dit nummer gaat hard en laat de grimmigere kant zien van de Canadese hiphopscene.

11. Someone I Knew – TOBi

“Iemand die ik kende” van TOBi is een grensverleggend spektakel. Het is een zielopenbarende biechtstoel, waar de Nigeriaans-Canadese rapper zijn vocale capaciteiten hanteert als een chirurg met een scalpel. Laten we eerlijk zijn, het melodische ritme en het intieme verhaal van worstelingen, vorige relaties en persoonlijke groei zijn rauw bewijs van TOBi’s welbespraakte pen. De beat zweeft op dat zoete punt tussen lo-fi en jazz, verandert van vorm met de emotionele eb en vloed van het verhaal. De schat hier is echter de stem van TOBi – dik van eerlijkheid, waardoor de droevige momenten bijna intiem aanvoelen. Dit is niet zomaar een lied, het is een prachtig pijnlijke onthulling van waarheden, een evolutie van jongen naar man, gekenmerkt door de harde lessen van het leven. Het is lyrische therapie, maatjes.

10. Underdog – Connor Price

“Underdog” van Connor Price straalt echt een ‘gestart vanaf de bodem, nu zijn we hier’ soort vibe uit. De songteksten spreken tot de strijd, doorzettingsvermogen en uiteindelijke triomf, allemaal belangrijke thema’s in het hiphopverhaal. Price’s flow is echter geen gemiddelde, hij heeft bars die zijn finesse en begrip van de diepgewortelde tradities van het genre laten zien. De beats eronder volgen in de voetsporen van de klassieke geluiden die bekend zijn in de Toronto scene. Maar vergis je niet, dit is niet zomaar een nostalgisch nummer. “Underdog” komt ook goed tot zijn recht in het huidige hiphoplandschap, met een bijgewerkte kijk op het geluid van Toronto. Niet zomaar een rapper, Price staat hoog, bewijzend dat zelfs een underdog zijn dag kan hebben.

9. Flatline (feat. Kenny Mason) – TOBi

TOBi’s “Flatline” snijdt rechtstreeks naar je ziel, yo. Met de lyrische bekwaamheid van Kenny Mason ontleedt deze track de vreugde en strijd van het opkomen vanuit het niets. TOBi doet niet aan mooipraterij – hij neemt je mee op een visuele reis door de loopgraven en achterafstraatjes van zijn buurt, waarbij die rauwe emoties zich ontvouwen. Kenny Mason komt binnen als een storm, spuwt bars die zo rauw zijn als ze komen. De tegenstelling tussen hun rapstijlen maakt deze track tot een kenmerk van de Canadese hiphop. Het zit vol veerkracht en weerstand, een ode aan de “underdog”, waardoor het een topnotering op deze lijst verdient. De beat? Die is bescheiden en onopvallend, maar toch huiveringwekkend en weerspiegelt de realiteit van hun geleefde ervaringen. “Flatline” is meer dan alleen een track; het is een verhaal van overleven, succes en het najagen van dromen ondanks de kansen.

8. GRAVITY – Sean Leon

Sean Leon laat “GRAVITY” als een sloopkogel door het glazen plafond van de Canadese hiphopscene vallen. Dit nummer beweegt zich op het kruispunt van angst en ambitie, belichaamd in zijn eenvoudige maar krachtige titel. De productie, donkerder en ruimtelijker, voelt alsof je zweeft in een sterrenloze melkweg, terwijl Leon’s schorre stem het enige leidende licht is. Tekstueel heeft deze man bars die Nas even achterom zouden doen kijken. Het nummer belichaamt een strijd tegen de neerwaartse kracht van het leven, een ware getuigenis van doorzettingsvermogen in een liefdeloze wereld. Toch gaat het niet alleen om het harde werken, het nummer is doordrongen van een bitterzoete bekentenis van persoonlijke opofferingen die zijn gemaakt op zoek naar grootsheid. In “GRAVITY” spuwt Leon niet alleen verzen, hij dropt waarheden.

7. Nightmare on Peachtree Street (feat. Freddie Dredd) – Yung Gravy

Yung Gravy en Freddie Dredd brommerden samen door de bloederige gangen van “Nightmare on Peachtree Street”, een nummer dat even gruwelijk is als groovy. Yung Gravy, een rapper geboren in Minnesota, combineert zijn zoete, zingende flow met de nonchalante houding van Dredd, wat resulteert in een onheilige maar volledig bevredigende samenwerking. Gravy’s neiging om humor te vermengen met scherpe sociale commentaar is hier duidelijk, terwijl Dredd een dreigende rauwheid toevoegt die door de gladde uitstraling van het nummer snijdt. De beat slaat, met haperende hi-hats en griezelige toetsen, en creëert de sfeer voor hun lyrische ondeugendheid. Hoewel het de hip-hop handleiding niet herschrijft, getuigt het van het vermogen van beide artiesten om het genre te vormen naar hun eigen eigenaardigheden, waardoor “Nightmare on Peachtree Street” een zoete nachtmerrie is die het waard is om opnieuw te bezoeken.

6. Never Sleep (with Lil Baby feat. Travis Scott) – NAV

We hebben “Never Sleep” van NAV, met de zware jongens Lil Baby en Travis Scott. Deze track is een echte reis langs de konijnenpijp van dromen, balancerend tussen de grenzen van slaap en wakker zijn. In tekstueel opzicht levert NAV zijn kenmerkende introspectieve bars, waarin hij praat over zijn alomtegenwoordigheid en doorzettingsvermogen, en hoe slaap een luxe is voor degenen die niet bezig zijn met deze strijd. Lil Baby voegt zich toe met zijn rijmpjes doordrenkt van het zuiden, waarin hij veel zegt over het verhaal van Sleepless in Atlanta. Maar het is Travis Scott die de show steelt, zijn geluidskunst voegt een hele andere dimensie toe aan het geheel. Dit is niet zomaar een knaller, het is een geluidslandschap dat een levendig beeld schetst van de altijd doorgaande strijd.

5. False Idols (with Lil Baby, Suzanna Son) – The Weeknd

Met “False Idols” knikt The Weeknd niet alleen naar de cultuur, hij dompelt ons erin onder. In samenwerking met Lil Baby uit Atlanta en de sonisch betoverende Suzanna Son, is dit nummer een verhaal dat is bedekt met sterrenstof en gehuld in donker fluweel. Lil Baby brengt hier zijn kenmerkende trap-infused finesse, met een vleugje Zuidelijke kruidigheid. Suzanna Son, hoewel een wildcard, verankert het nummer met haar verleidelijke tonen en geeft het lied een onverwachte wending. Maar laten we The Weeknd niet onderschatten, snap je? Hij klinkt zoals altijd hemels, door het nummer te versieren met zijn falsetto die een spiegel voorhoudt aan de obsessie van de maatschappij met materialisme, vandaar de titel van het lied. “False Idols” is zonder twijfel een filosofieles met een beat waarop je kunt swingen – het is bewuste rap in zijn coolste vorm.

4. Oh U Went (feat. Drake) – Young Thug

“Oh U Went (feat. Drake)” is een gezamenlijk nummer uit 2021 van het album “Punk” van Young Thug. Een rauwe mix van Young Thug’s excentrieke flow met Drizzy’s volwassen lyriek, het nummer is een meesterwerk in muzikale synergie. Het vat perfect de tweeledigheid van hun stijlen samen – Thug’s gruizige ATL trap gaat naadloos samen met Drake’s hoogwaardige bars. Tekstueel gezien is het een verkenning van de realiteit van succes en de valkuilen van roem. Als er iets is, is dit nummer een getuigenis van de vaardigheid van Thug en Drake om zichzelf voortdurend opnieuw uit te vinden en tegelijkertijd die authentieke hiphopspirit te behouden. Thugger en de 6 God op hetzelfde nummer? Hiphopfans kunnen niet om meer vragen. Het is niet alleen een knaller, mensen, het is een sonische reis. Hier komt trap samen met artistiek talent, waar Atlanta Toronto ontmoet. Ware hiphop in zijn onvervalste vorm. “Oh U Went” is een culturele tijdstempel, een auditieve herinnering op de tijdslijn van de evolutie van hiphop.

3. Rich Baby Daddy (feat. Sexyy Red & SZA) – Drake

Een nummer waarin de noordelijke superster Drake samenwerkt met Sexyy Red en SZA. Dit is geen vergeten b-kantje, fam. Dit nummer brengt een volgend niveau aan hitte, met Drakes kenmerkende introspectieve bars, gecombineerd met SZA’s sensuele R&B-smaak en Sexyy Reds vuurspuwende verzen. Deze krachtpatser zet zich in voor de Six, waarbij oprechte waarheden over vaderschap en welvaart worden blootgelegd, terwijl hij worstelt met het balanceren van roem en familie. Sexyy Red houdt haar ruimte vast met rauwe openhartigheid, terwijl SZA’s etherische vocale toevoeging dit tot een herhaalbare hit maakt. Niet alleen geschikt voor afspeellijsten, “Rich Baby Daddy” is een cultureel moment, een essentieel stuk in de evoluerende puzzel van de Canadese hiphop.

2. First Person Shooter (feat. J. Cole) – Drake

Drizzy, eigen aan Toronto, en Cole, vertegenwoordigend het zuiden, versmelten als een hoogwaardige code. Beide tekstschrijvers gaan hard in hun betoog en wisselen bars uit over de realiteit van hun opkomst en hoe ze vasthouden aan hun inzet. Wat betreft geluid is het een vloeiende mix van Drizzy’s relaxte, introspectieve stijl en Cole’s krachtige, bewuste flow. De titel van het nummer heeft een dubbele betekenis en weerspiegelt de harde realiteiten van het straatleven en hun artistieke doel om rechtstreeks het hart van het bewustzijn van de luisteraar te raken.

1. MELTDOWN (feat. Drake) – Travis Scott

Deze beat is pure waanzin! Het is het toonbeeld van wat Scott tot een eindeloze vernieuwer maakt – een geluidscreator die in staat is om hip-hop landschappen te transformeren. De aanwezigheid van Drake? Gewoon de kers op de taart. De 6 God, met zijn vlijmscherpe stroming, komt door en verspreidt zijn kenmerkende mix van introspectie en bravoure. Ik zal niet ontkennen dat de hoge energie van het nummer zijn diepgang niet in gevaar brengt. Het is een statement – een bewijs van de bekwaamheid van Scott en Drake en hun vermogen om hun ambacht tot het uiterste te drijven. Verdict? Deze samenwerking is niet voor zwakkelingen. Het is een achtbaanrit ontworpen om je tolerantie voor hoog-intensief vuur te testen. Recht vooruit!